ഒറ്റയ്ക്കു കാട്ടിൽ പോകാനാണ്‌ എനിക്കിഷ്ടം, ഒരു കൂട്ടുകാരനെയും കൂട്ടാതെ; എന്തെന്നാൽ അവരെല്ലാം ചിരിക്കുടുക്കകളും വായാടികളുമാണ്‌,
അതിനാലെനിക്കു ചേരാത്തവരും.
ഞാൻ കിളികളോടു മിണ്ടുന്നതിനോ മരമുത്തശ്ശന്മാരെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നതിനോ അന്യർ സാക്ഷികളാകുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല. എനിക്കു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ എന്റെയൊരു വഴിയുണ്ട്; തീർച്ചയായും നിങ്ങൾക്കുമുണ്ടാവും അങ്ങനെയൊന്ന്.
തന്നെയുമല്ല, ഒറ്റയ്ക്കാവുമ്പോൾ എനിക്കദൃശ്യയുമാവാം. ഒരു മൺപുറ്റിനു മേൽ പായല്ക്കൂന പോലെ അനക്കമറ്റെനിക്കിരിക്കാം; എന്നെക്കണക്കാക്കാതെ കുറുനരികൾ കടന്നുപോകും. പനിനീർപ്പൂക്കൾ പാടുന്നതിന്റെ കഷ്ടിച്ചു കേൾക്കാവുന്ന ശബ്ദം എനിക്കു കേൾക്കുകയും ചെയ്യാം.
നിങ്ങളെന്നെങ്കിലും എന്നോടൊപ്പം കാട്ടിലേക്കു വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങളോടെനിക്കത്രയ്ക്കു സ്നേഹമുണ്ടാവും.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ