(വായനക്കാരന്റെ) താല്പര്യത്തെ കവിയിൽ നിന്ന് കവിതയിലേക്കു തിരിച്ചുവിടുന്നത് അഭിനന്ദനീയമായ ഒരു ലക്ഷ്യമാണ്‌; എന്തെന്നാൽ, വാസ്തവത്തിലുള്ള കവിതയുടെ (നല്ലതും ചീത്തയും) കൂടുതൽ നീതിയുക്തമായ വിലയിരുത്തലിനു കാരണമാകുമത്. കവിതയിൽ ആത്മാർത്ഥമായ വികാരത്തിന്റെ ആവിഷ്കരണം ആസ്വദിക്കുന്ന അനേകം പേരുണ്ട്; സാങ്കേതികമായ മേന്മ ആസ്വദിക്കുന്ന കുറച്ചുപേരുമുണ്ട്. എന്നാൽ, ‘സാർത്ഥകമായ’ വികാരത്തിന്റെ ആവിഷ്കരണം, കവിയുടെ ചരിത്രത്തിലല്ലാതെ കവിതയിൽ ജീവനുള്ള വികാരത്തിന്റെ ആവിഷ്കരണം, തിരിച്ചറിയുന്നവരായി വളരെക്കുറച്ചുപേരേയുള്ളു. കലയിൽ വികാരം വ്യക്തിപരമല്ല. ആ വ്യക്ത്യതീതത്വത്തിലേക്കെത്തണമെങ്കിൽ കവിയ്ക്ക് താൻ സൃഷ്ടിക്കാൻ പോകുന്ന കൃതിയ്ക്കു സ്വയം കീഴടങ്ങാതെ പറ്റുകയുമില്ല. താൻ എന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അയാൾ അറിയാനും പോകുന്നില്ല, വർത്തമാനകാലത്തിൽ മാത്രമല്ല, ഭൂതകാലത്തിന്റെ വർത്തമാനനിമിഷത്തിലും അയാൾ ജീവിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, മരിച്ചുകഴിഞ്ഞതിനെക്കുറിച്ചല്ല, ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചയാൾ ബോധവാനല്ലെങ്കിൽ.
(from Tradition and Individual Talent)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ