എന്റെ ശരീരം
എനിക്കൊരു കൂട്ടുകാരനായിരുന്ന കാലം
ഞാനോർക്കുന്നു
ഉറക്കമന്നൊക്കെ
വിളിച്ചാലോടിവരുമായിരുന്നു
സ്നേഹമുള്ള നായയെപ്പോലെ
ഭാവിയിലേക്കുള്ള കവാടം
അന്നടയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നില്ല
തണുത്ത വിരിപ്പുകൾക്കു മേൽ
മലർന്നു കിടക്കുമ്പോൾ
മറ്റൊന്നിനുള്ള
പരിശീലനമാണതെന്നു തോന്നിയിരുന്നില്ല
ഒരവശിഷ്ടവെളിച്ചമിതാ,
കിഴക്കൊരു പാടുപോലെ
ഉറക്കം, തിരക്കുള്ളൊരു ഡോക്ടറെപ്പോലെ
എന്നെ വന്നുനോക്കാൻ ദയ കാണിക്കുന്നു
വൈമനസ്യത്തോടെ
*
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ