പാവങ്ങൾ അത്രയധികമാണ്‌,
അതിനാൽ,
അവരെ മറക്കാൻ അസാദ്ധ്യവുമാണ്‌.
ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും അവർ കാണുന്നുണ്ട്
പുത്തൻ പുത്തൻ കെട്ടിടങ്ങൾ;
തങ്ങളുടെ കുട്ടികളുമായി
അതിൽ താമസിക്കാൻ
അവർക്കു മോഹവുമുണ്ട്.
ഒരു നക്ഷത്രത്തിന്റെ ശവപേടകത്തെ
ചുമലിലേറ്റി നടക്കാൻ
അവർക്കു കഴിവുണ്ട്.
ഭ്രാന്തൻ പക്ഷികളെപ്പോലെ
ആകാശത്തെ തകർക്കാനും
സൂര്യനെ തുടച്ചുമാറ്റാനും അവർക്കു കഴിയും.
തങ്ങളുടെ സിദ്ധികളറിയാതെ പക്ഷേ,
ചോരയുടെ കണ്ണാടികളിലൂടെ
അവർ കടന്നുവരുന്നു, കടന്നുപോകുന്നു;
അവർ നടക്കുന്നതു സാവധാനം,
അവർ മരിക്കുന്നതും സാവധാനം.
അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ്‌
അവരെ മറക്കാൻ അസാദ്ധ്യമായതും.
റോബർട്ടോ സോസ(1930-2011)- ഹോണ്ടുറാസിൽ ജനിച്ച സ്പാനിഷ് കവി.
Roberto Sosa – The Poor
_____________________
The poor are many
and so—
impossible to forget.
No doubt,
as day breaks,
they see the buildings
where they wish
they could live with their children.
They
can steady the coffin
of a constellation on their shoulders.
They can wreck
the air like furious birds,
blocking out the sun.
But not knowing these gifts,
they enter and exit through mirrors of blood,
walking and dying slowly.
And so,
one cannot forget them.
(Translated from the Spanish by Spencer Reece)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ