റൂമിയുടെ കവിതകള്‍ - 3

---

---

40. നിന്റെയൊപ്പമിരിക്കുമ്പോൾ...

---

നിന്റെയൊപ്പമിരിക്കുമ്പോൾ
പ്രണയം കൊണ്ടെനിക്കുറക്കം വരില്ല,
നിന്നെപ്പിരിഞ്ഞാലോ
കണ്ണീരു കൊണ്ടെനിക്കുറക്കം വരില്ല.
എത്ര വിചിത്രം ദൈവമേ,
രണ്ടുനാളത്തെയുമുറക്കമൊഴിക്കൽ;
എത്ര വ്യത്യസ്തം പക്ഷേ,
രണ്ടുതരമുണർന്നിരിക്കലും!

---

41. പ്രണയമല്ലാതൊരു സഹചരനെനിക്കില്ല...

---

പ്രണയമല്ലാതൊരു സഹചരനെനിക്കില്ല,
തുടക്കമില്ല, ഒടുക്കമില്ല, പുലർച്ചയില്ല.
ഉള്ളിലിരുന്നാത്മാവു വിളിയ്ക്കുന്നു:
‘പ്രണയത്തിന്റെ വഴിയറിയില്ല നിനക്കെങ്കിൽ
ഈ കൂടു തുറന്നെന്നെ വിട്ടയയ്ക്കെന്നേ!’

---

42. സ്വപ്നം കണ്ടു ഞാൻ...

---

മദിര പകരുമൊരുവനെ ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടു
അതിമോഹനനൊരുവന്‍,
കരതലത്തിലമൃതം തുടുത്ത ചഷകവുമായി,
സേവകഭാവത്തിന്റെ പാരമ്യവുമായി.
ഇവൻ തന്നെയാവുമോ നമുക്കു യജമാനൻ?

---

43. പ്രണയം നമ്മുടെ പ്രവാചകനു...

---

 പ്രണയം നമ്മുടെ പ്രവാചകനു വഴിയും ദിശയും,
നമുക്കു ജന്മം തന്നതു പ്രണയം; പ്രണയം നമുക്കമ്മ.
അമ്മേ, ഉടലിന്റെ പടുതയ്ക്കു പിന്നിൽ നീ മറയുന്നു,
ഞങ്ങളുടെ ദ്വേഷപ്രകൃതം നിന്നെ മറയ്ക്കുന്നു.

---

44. താനാവണമെങ്കിൽ...

---

താനാവണമെങ്കിൽ തന്നിൽ നിന്നു പുറത്തുവരൂ,
ആഴം കുറഞ്ഞ ചാലു വിട്ടുപോരൂ,
നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുഴയിലൊഴുകിച്ചേരൂ.
ചക്കാലന്റെ ചക്രം തിരിക്കുന്ന കാളയാവരുതേ,
തലയ്ക്കു മേൽ തിരിയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾക്കൊത്തു തിരിയൂ.

---

45. മറ്റൊരു തരം

---

നമുക്കു തന്നിരിക്കുന്നതു മറ്റൊരു തരം ഭാഷ,
സ്വർഗ്ഗവും നരകവുമല്ലാതൊരിടവും;
ഹൃദയങ്ങൾ സ്വതന്ത്രമായവർക്കാത്മാവു മറ്റൊരു തരം,
മറ്റൊരു തരം ഖനിയിൽ നിന്നു കുഴിച്ചെടുത്ത നിർമ്മലരത്നം.

---

46. അവളാനന്ദിക്കട്ടെ

---

സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നൊരപ്പത്തിന്റെ പാതി കിട്ടിയവൾ,
സ്വന്തമാത്മാവു കൊണ്ടൊരു കുഞ്ഞുകൂടു നേടിയവൾ,
ആരെയും കാംക്ഷിക്കാത്തവ,ളാരും കാംക്ഷിക്കാത്തവൾ-
അവളാനന്ദത്തോടെ ജീവിക്കട്ടെ,
അവൾക്കുണ്ടല്ലോ ഒരാനന്ദപ്രപഞ്ചം.

---

47. നഗ്നര്‍ക്കുള്ളിടം

---

നേരം വളരെ വൈകി, മഴ പെയ്യുകയുമായി.
നമുക്കു വീട്ടിലേക്കു പോകാം, ചങ്ങാതിമാരേ.
കൂമന്മാരെപ്പോലെ നാം തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞ
ഈ പാഴിടങ്ങൾ വിട്ടു നാം പോവുക.
ആ കുരുടന്മാർ നമ്മെ മാടിവിളിയ്ക്കട്ടെ,
ഇവിടം വിട്ടു നാം പോവുക.
യുക്തികളെത്രയെങ്കിലും നിരത്തട്ടെ ബുദ്ധിമാന്മാർ,
അതു കേട്ടിരുട്ടടയ്ക്കാതിരിക്കട്ടെ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ.
നമ്മെ തടുക്കുകയുമരുത്,
ഈ പ്രണയത്തിന്റെ മായാനാടകം,
ഈ സങ്കല്പസ്വർഗ്ഗവും.
ചിലരൊരു നെന്മണിയേ കാണൂ,
കൊയ്തുകൂട്ടുന്നതവർ കാണില്ല.
‘എങ്ങിനെ’, ‘എന്തിനെ’ന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങളും വേണ്ട.
കാലികൾ മേഞ്ഞുനടക്കട്ടെ.
നാം വീട്ടിലേക്കു പോവുക,
അവിടെയാണു വിരുന്നും സദിരും.
നഗ്നരും നിർമ്മലരുമായവർക്കുള്ളൊരു വീടല്ലോ,
അവിടെ പണിതിട്ടിരിക്കുന്നു.

---

48. നാം കൊതിക്കുന്ന ചുംബനം

---

പ്രാണന്റെ പ്രാണനെടുത്തും
നാം കൊതിക്കുമൊരു ചുംബനം:
ഉടലിലാത്മാവിന്റെ സ്പർശനം.
കടൽവെള്ളം മുത്തിനോടു യാചിക്കുന്നു  
ചിപ്പി തകർത്തു പുറത്തു വരൂ.
ലില്ലിപ്പൂവിനുമെന്തു ദാഹം,
ഒരു കള്ളക്കാമുകന്റെ കൈകൾക്കായി!
രാത്രിയിൽ ഞാൻ ജനാല തുറന്നിടും,
ചന്ദ്രനെ ഞാൻ മാടിവിളിയ്ക്കും:
നിന്റെ മുഖമെന്റെ മുഖത്തൊന്നമർത്തൂ.
ആ പ്രാണനിശ്വാസമൊന്നു പകരൂ.
ഭാഷയുടെ വാതിലടയ്ക്കൂ,
പ്രണയത്തിന്റെ ജനാല തുറക്കൂ.
വാതിൽ വഴി വരില്ല ചന്ദ്രൻ,
അവൻ വരുന്നതു ജനാല വഴിയേ.

---

49. നിന്നെക്കണ്ടിട്ടും...

---

നിന്നെക്കണ്ടിട്ടും പുഞ്ചിരി വരാത്തൊരാൾ,
വിസ്മയപ്പെട്ടു വാപൊളിക്കാത്തൊരാൾ,
സ്വഗുണങ്ങളിരട്ടിയാകാത്തൊരാൾ-
ഒരു തടവറയുടെ കല്ലും കുമ്മായവുമല്ലാതയാളാരാകാൻ?

---

50. സ്ത്രീസ്നേഹം

---

സ്ത്രീയുടെ സ്നേഹം പുരുഷനെ വശപ്പെടുത്തും.
ദൈവമാവിധം ചെയ്തുവച്ചിരിക്കെ
നിങ്ങളെങ്ങനെയൊഴിഞ്ഞുമാറും?
ആദാമിനാശ്രയമായി സ്ത്രീയെ സൃഷ്ടിച്ചുവെങ്കിൽ
ആദാമെങ്ങനെ ഹവ്വയെപ്പിരിയും?
സ്ത്രീയെന്നതു ദൈവരശ്മി.
സൃഷ്ടിച്ചതല്ലവളെ,
സൃഷ്ടിക്കുകയാണവൾ.

---

51. നിസ്സഹായരാവുക

---

നിസ്സഹായരാവുക,
കണ്ണും കാതുമടഞ്ഞവരാവുക,
അതെയെന്നോ അല്ലയെന്നോ പറയാനാവാതെയാവുക.
എങ്കിലുന്നതത്തിൽ നിന്നൊരു മഞ്ചമിറങ്ങിവരും,
നമ്മെ വാരിയെടുത്തുകൊണ്ടുപോകും.

പാട കെട്ടിയ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്കാവില്ല
അതിന്റെ സൗന്ദര്യം കാണാൻ.
കഴിയുമെന്നു നാം സമർത്ഥിച്ചാൽ
അതൊരു നുണ.
ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞാൽ
നാമതു കാണുന്നുമില്ല.
ആ ഇല്ല നമ്മെ ഗളഛേദം ചെയ്യും,
കാതലിലേക്കുള്ള വാതിലിറുക്കിയടയ്ക്കും.

അതിനാൽ നാം തീർച്ചകൾ വെടിഞ്ഞവരാവുക,
മതി കെട്ടവരാവുക.
അതുകണ്ടതിശയജീവികളോടിവരട്ടെ
നമ്മെ തുണയ്ക്കാൻ.
മനം മറിഞ്ഞും നാവിറങ്ങിയും
ഒരു വട്ടപ്പൂജ്യത്തിൽ വളഞ്ഞുകിടന്നും
നാമൊടുവിൽ പറഞ്ഞുവെന്നാവും
വമ്പിച്ച വാഗ്വൈഭവത്തോടെയും-
ഞങ്ങളെ നയിച്ചാലും.
ആ സൗന്ദര്യത്തിനടിയറവു പറഞ്ഞതിൽപ്പിന്നെ
വലുതായൊരു കാരുണ്യവുമാവും നാം.

---

52. അവനെ വശഗനാക്കാൻ

---

എന്റെ വാഗ്ധാടി കൊണ്ടു ഞാനവനെ വശത്താക്കും,
യുക്തി പറയുന്നു.

എന്റെ മൗനം കൊണ്ടു ഞാനവനെ വശത്താക്കും,
പ്രണയം പറയുന്നു.

എന്റേതൊക്കെ അവന്റേതായിരിക്കെ
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ?
ആത്മാവു ചോദിക്കുന്നു.

അവനു വേണ്ടതായില്ലൊന്നും,
അവനാവലാതികളില്ലൊന്നും,
സുഖാനുഭൂതികൾ വേണമെന്നില്ലവനും-
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ,
മധുരിക്കുന്ന മദിര കാട്ടി, പൊന്നും പണവും കാട്ടി?

മനുഷ്യന്റെ വടിവു പൂണ്ടവനെങ്കിലും
മാലാഖയാണവൻ.
മാലാഖമാർ പോലും പറക്കില്ല
അവന്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ-
എങ്ങനെ പിന്നെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ,
സ്വർഗ്ഗീയമായൊരു രൂപമെടുത്തും?

അവൻ പറക്കുന്നതു ദൈവത്തിന്റെ ചിറകുകളിൽ,
നറുംവെളിച്ചമവനു ഭോജനം-
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ,
ഒരപ്പക്കഷണമെടുത്തുകാട്ടി?

വ്യാപാരിയല്ലവൻ, തൊഴിലുടമയല്ലവൻ,
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ-
വലിയ ലാഭത്തിന്റെ പദ്ധതികൾ നിരത്തി?

അന്ധനല്ലവൻ, വിഡ്ഢിയുമല്ലവൻ-
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ-
മരണക്കിടക്കയിലാണു ഞാനെന്നൊരഭിനയം നടത്തി?

ഭ്രാന്തനാവും ഞാൻ, മുടി പിഴുതെടുക്കും ഞാൻ,
ചെളിയിൽ മുഖമുരയ്ക്കും ഞാൻ-
എങ്ങനെയതുകൊണ്ടു ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ?

എല്ലാം കാണുന്നവനവൻ-
എങ്ങനെ ഞാനവനെ കബളിപ്പിയ്ക്കാൻ?

കീർത്തി തേടിപ്പോകില്ലവൻ,
മുഖസ്തുതി കേൾക്കുന്ന രാജാവുമല്ലവൻ-
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ,
ഒഴുക്കുള്ള പദങ്ങളും കാവ്യാലങ്കാരങ്ങളും പാടി?

പ്രപഞ്ചമെങ്ങും അവന്റെയദൃശ്യരൂപം നിറയവെ
എങ്ങനെ ഞാനവനെ വശത്താക്കാൻ,
വെറുമൊരു സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ വാഗ്ദാനം നൽകി?

ഭൂമി മുഴുവൻ ഞാൻ പനിനീർപ്പൂ വിതറാം,
കണ്ണീരു കൊണ്ടു കടലു നിറയ്ക്കാം,
കീർത്തനങ്ങൾ ചൊല്ലി മാനം കുലുക്കാം-
അതിനൊന്നുമാവില്ലവനെ വശത്താക്കാൻ.

വഴിയൊന്നേയുള്ളു,
അവനെ, എന്റെ പ്രിയനെ വശഗനാക്കാൻ-

അവന്റേതാവുക.

---