ഇനിയൊരു നാൾ നീയെന്നെ നോക്കുമ്പോൾ...
ഇനിയൊരു നാൾ നീയെന്നെ നോക്കുമ്പോൾ
നീയെന്നെ കാണില്ല,
നിന്റെ ഹൃദയത്തിലാരുമുണ്ടാവില്ല
നിനക്കു പറഞ്ഞുതരാൻ,
ഞാനേതു വഴിക്കു പോയെന്ന്,
ഞാൻ നിന്നെ മറന്നതെവിടെ വച്ചെന്ന്.
ഇനിയൊരു നാൾ നീ കണ്ണു തുറന്നുനോക്കുമ്പോൾ
ഞാനിവിടെയുണ്ടാവില്ല,
ഞാൻ മറ്റൊരു വഴിക്കു പോയിരിക്കും,
ഞാൻ നിന്നെ മറന്നിരിക്കും.
നീ തെക്കും വടക്കും നോക്കും,
സൂര്യനുദിക്കുന്നിടത്തും
അതു പോയൊളിക്കുന്നിടത്തും നോക്കും,
നാലു പാതകളൊരുമിക്കുന്നിടത്തു നോക്കും,
ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെന്റെ കാല്പാടുകൾ തിരഞ്ഞു നീ നടക്കും.
ആരറിഞ്ഞു,
ഏതു മഴയിലാണതൊഴുകിപ്പോയതെന്ന്,
ഏതു കാറ്റിലാണതു പറന്നു പോയതെന്ന്?
ഞാൻ മറന്ന വാക്ക്
ഒരു വാക്ക്,
ഒരേയൊരു വാക്ക്,
ഒരു വാക്കെനിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ,
എന്റെ ഉള്ളംകൈയിൽ,
എന്റെ മനസ്സിൽ,
എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ.
ഒരേയൊരു വാക്ക്
രാത്രിയിൽ നിന്നോടു പറയാൻ;
വിടരുന്ന പൂക്കൾക്കൊപ്പം,
ലഹ്വോയഗായിലെ മരങ്ങളിൽ
പാടുന്ന കിളികൾക്കൊപ്പം
നാമുണരുമ്പോൾ നമുക്കു പറയാൻ.
ഒരേയൊരു വാക്ക്,
ഞാൻ മറന്നൊരാ വാക്ക്.
പതനം
അടിയിലേക്ക്,ഒരു മണല്ക്കിണറിന്റെ അങ്ങടിയിലേക്ക്
ഞാൻ വീണു.
നാട്ടിൽ നിന്നു ഞാൻ പോന്നതില്പിന്നെ,
വെള്ളമല്ല, വേദനയാണ്
അതിൽ നിന്നൂറിയിരുന്നത്.
ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും
ഉറക്കമുണർന്നു ചുറ്റും നോക്കുമ്പോൾ
എന്റെ ഹൃദയം നോവുന്നു.
ഈ നാട്ടിൽ ഞാനെന്തു ചെയ്യുന്നു?
- ഞാൻ എന്നോടുതന്നെ ചോദിക്കുന്നു-
എനിക്കു പേരറിയാത്ത,
മറ്റൊരാളുടെ കിടക്കയിൽ
ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ.
(Victor de la Cruz (1948-2015) മെക്സിക്കോയിലെ സപ്പോട്ടെക് ഭാഷയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട കവി.)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ