മഹമൂദ് ദർവീഷ് -ഈ മണ്ണ്‌

ഈ മണ്ണിലുണ്ടല്ലോ 

ജീവിതത്തെ ജീവിക്കാനർഹമാക്കുന്നതൊക്കെയും:

പിരിയാൻ മടി കാട്ടുന്ന ഏപ്രിൽ മാസം,

പുലർച്ചെ അപ്പം മൊരിയുന്ന മണം,

പുരുഷന്മാരെപ്പറ്റി ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഉള്ളിലിരിപ്പുകൾ,

പ്രണയത്തിന്റെ തുടക്കങ്ങൾ,

കല്ലിൽ പറ്റിവളരുന്ന പുൽക്കൊടികൾ,

ഒരു പുല്ലാങ്കുഴലിന്റെ നേർത്ത നെടുവീർപ്പു മാത്രം

ജീവിതത്തിനാശ്രയമായ അമ്മമാർ,

ആക്രമണകാരികൾക്കോർമ്മകളോടുള്ള ഭയം.

ഈ മണ്ണിലുണ്ടല്ലോ

ജീവിതത്തെ ജീവിക്കാനർഹമാക്കുന്നതൊക്കെയും:

സെപ്തംബറിന്റെ ഒടുവുനാളുകൾ,

ഉടവു തട്ടാതെ നാല്പതു കടക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ,

തടവറയിൽ വെയിലു വീഴുന്ന മുഹൂർത്തം,

ആട്ടിൻപറ്റത്തെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന മേഘരൂപങ്ങൾ,

മുഖത്തു മന്ദഹാസവുമായി

കൊലമരത്തിന്റെ പടവുകൾ കയറുന്നവർക്കായി

ജനങ്ങളുടെ കരഘോഷം,

ദുഷ്പ്രഭുക്കൾക്കു പാട്ടിനോടുള്ള ഭയം.

ഈ മണ്ണിലുണ്ടല്ലോ 

ജീവിതത്തെ ജീവിക്കാനർഹമാക്കുന്നതൊക്കെയും:

ഈ മണ്ണായ പെണ്ണു തന്നെ

തുടക്കങ്ങൾക്കമ്മ,

ഒടുക്കങ്ങൾക്കമ്മയും.

പലസ്തീനെന്നായിരുന്നു അതിന്നു പേര്‌,

ആ പേരു പിന്നെ പലസ്തീനാവുകയായിരുന്നു.

എന്റെ പെണ്ണേ,

അർഹനാണു ഞാൻ,

നീയാണെന്റെ പെണ്ണെന്നതിനാൽ

ജീവിതത്തിനുമർഹനാണു ഞാൻ.

*