വിസേന്തേ ഹുയിഡോബ്രോ - കാവ്യകല

---

ഒരായിരം വാതിലുകൾ തുറക്കുന്ന
ചാവി പോലെയാവട്ടെ കവിത.
ഒരു താള് മറിയുന്നു; എന്തോ ഒന്നു പറന്നുയരുന്നു..
കണ്ണുകൾ കാണുന്നതെന്തും സൃഷ്ടിയാവട്ടെ.
കേൾവിക്കാരന്റെ ഹൃദയം പിടയട്ടെ.

നവലോകങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക,
വാക്കുകളിൽ ജാഗ്രത പാലിക്കുക.
ജീവൻ നല്കാനല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ
വിശേഷണങ്ങൾ ജീവനെടുക്കും.

ഞരമ്പുകളുടെ കാലത്താണു
നാം ജീവിക്കുന്നത്.
മാംസപേശികൾ
കാഴചബംഗ്ളാവുകളിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു,
ഓർമ്മകളെപ്പോലെ.
അതുകൊണ്ടു പക്ഷേ,
നാം ബലം കെട്ടവരായി എന്നല്ല.
ഓജസ്സ് തലയ്ക്കുള്ളിലത്രെ.

കവികളേ,
എന്തിനു നിങ്ങൾ പനിനീർപ്പൂക്കളെക്കുറിച്ചു പാടുന്നു?
നിങ്ങളുടെ വരികളിൽ അവ വിരിയട്ടെ.

സൂര്യനു ചുവട്ടിലുള്ളതെല്ലാം
നമുക്കുള്ളതല്ലേ.

കവി ഒരു ചെറുകിടദൈവമാണ്‌.

---

Vicente Huidobro (1893-1948)- ചിലിയൻ കവി. വസ്തുക്കളെ വിവരിക്കുകയല്ല, അവയ്ക്കു ജീവൻ നല്കുകയാണു കവിതയിൽ ചെയ്യേണ്ടതെന്ന “സൃഷ്ടിവാദം” എന്ന കാവ്യസിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ്.

---

Arte Poética

Que el verso sea como una llave
Que abra mil puertas.
Una hoja cae; algo pasa volando;
Cuanto miren los ojos creado sea,
Y el alma del oyente quede temblando.

Inventa mundos nuevos y cuida tu palabra;
El adjetivo, cuando no da vida, mata.

Estamos en el ciclo de los nervios.
El músculo cuelga,
Como recuerdo, en los museos;
Mas no por eso tenemos menos fuerza:
El vigor verdadero
Reside en la cabeza.

Por qué cantáis la rosa, ¡oh Poetas!
Hacedla florecer en el poema;

Sólo para nosotros
Viven todas las cosas bajo el Sol.

El Poeta es un pequeño Dios.

Let poetry become a key
That opens a thousand doors.
A leaf falls; something flies past;
Let everything the eyes see be created,
And the listener’s soul keep trembling.

Invent new worlds and guard your word;
Unless it gives new life, the adjective kills.

We dwell in a circle of nerves.
Muscle hangs,
Like a memory, in museums,
But that doesn’t mean we have less strength.
True vigor
Comes from the head.

Poets! Why eulogize the rose?
Through the poem you can make it bloom.

Everything under the sun
Lives only for us.

The Poet is a little God.

---