നമ്മുടേതായി എന്തെങ്കിലുമൊന്നു കൈവരിക്കാനാകുന്നതുവരെ നാം അന്യരുടെ കണ്ണില്പെടാതെ ജീവിക്കുക- എന്നാണെനിക്കു പറയാനുള്ളത്. അവജ്ഞയോടെ കാണാനുള്ളവരാണു നാമെന്ന് അന്യർ കരുതുന്നിടത്തോളം കാലം എന്തിന്റെ ആധാരത്തിലാണ്‌ ആദരവിനുള്ള അവകാശം നാമുന്നയിക്കുക? കാലുറപ്പിക്കാനൊരിടം ലോകത്തു നമുക്കുണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞാൽ, ലോകഗതിയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിൽ നമുക്കുമൊരു പങ്കു വഹിക്കാനുണ്ടായിക്കഴിഞ്ഞാൽ, അപ്പോൾ നമുക്ക് അന്യരെ പുഞ്ചിരിയോടെ നേരിടാം. അതുവരെ നാം പശ്ചാത്തലത്തിൽത്തന്നെ കഴിയുക, നമ്മുടെ കാര്യങ്ങളും നോക്കിക്കൊണ്ട്.
നമ്മുടെ നാട്ടുകാരുടെ അഭിപ്രായം പക്ഷേ, നേരേ എതിരാണ്‌. പിന്നണിയിൽ നമുക്കു ചെയ്തുതീർക്കേണ്ട കൂടുതൽ വിനീതമായ കാര്യങ്ങൾ, നമ്മോടത്രയുമടുത്ത സംഗതികൾ- അതിനവർ ഒരു പരിഗണനയും കൊടുക്കുന്നില്ല; നൈമിഷികമായ ഭാവപ്രകടനങ്ങളിലും പൊങ്ങച്ചം കാട്ടലുകളിലുമാണ്‌ അവരുടെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ.
(ബംഗാൾ ദൃശ്യങ്ങൾ)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ