റെയ്സൽ ഷിച്ളിൻസ്കി - കവിതകൾ

ഞാനോർക്കുന്നു
————————-

ഞാനോർക്കുന്നു

അന്നൊരു സന്ധ്യയായിരുന്നു

ഇന്നെന്ന പോലെ-

പാർക്കിൽ ഞാനൊറ്റയ്ക്കായിരുന്നു.

ബഞ്ചുകൾ ശൂന്യവും ത്യക്തവുമായിരുന്നു,

ഇനിയാരും ഒരിക്കലുമവയിലിരിക്കില്ലെന്ന്

അവയ്ക്കറിയാമെന്നപോലെ.

ഭൂമിയിൽ ശരല്ക്കാലങ്ങളുടെ എണ്ണമെടുത്തുകൊണ്ട്

ഇലകൾ സാവധാനം കൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

എങ്ങും മൂകതയായിരുന്നു,

കൊടുങ്കാറ്റിനു മുമ്പെന്നപോലെ.

അതേതു നാട്ടിലായിരുന്നു?

ഏതു നഗരത്തിൽ?

അതൊരു ദേവാലയമായിരുന്നു,

ദേവനില്ലാതെ,

ഭക്തരില്ലാതെ.

എങ്ങനെയാണവിടെ നിന്നു ഞാൻ

രക്ഷപ്പെട്ടതും?

*

കവിത
————————-

നിങ്ങൾ ഒരു കവിതയെഴുതിയെന്നോ, അതിനെന്താ?

അതു സുന്ദരമെന്നൊരാൾ പറയുന്നു.

അതിവഷളെന്നു മറ്റൊരാളും.

ചിലർ ചുമയ്ക്കുന്നു,

ചിലർ ഞരങ്ങുന്നു.

ആ സുന്ദരമായ കവിതയെക്കുറിച്ച്

സൂര്യനൊരൂഹവുമില്ല.

പൂച്ചയ്ക്കുമില്ല,

എലിക്കുമില്ല.

വീടിപ്പോഴും കല്ലില്പണിതതു തന്നെ,

മേശ- മരത്തിലും.

പക്ഷേ ഒരു ഗ്ളാസ്സിൽ നിന്നു

ഞാൻ കുടിക്കുന്ന വെള്ളം

പെട്ടെന്നു മധുരിക്കുന്നു,

പുല്ലു പോലെ പച്ചയുമാവുന്നു.

ഞാനതിനെ മേലേക്കുയർത്തുന്നു,
എന്റെ തലയ്ക്കുമുയരത്തിൽ.

പിന്നെ ഞാനവിടെ

മൂന്നു വട്ടം മുട്ടുകാലിൽ വീഴുന്നു,

മേശയെ ചുംബിക്കുന്നു,

വീടിനെ ചുംബിക്കുന്നു!

പിന്നെ ഞാനോരോ പഴുതിലും തിരയുന്നു,

ആ കുഞ്ഞുചുണ്ടെലിയെ.

*

Rajzel Zychlinsky (1910-2001)- പോളണ്ടുകാരിയായ ഒരു യിദ്ദിഷ് കവിയാണ്.