പാവേൽ ഫ്രീഡ്‌മൻ - പൂമ്പാറ്റ

 

അതവസാനത്തേതായിരുന്നു.
ശരിക്കുമവസാനത്തെ.
അത്രയ്ക്കും കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന തെളിഞ്ഞ മഞ്ഞ.
വെളുത്ത കല്ലിൽ വീണുചിതറുന്ന
സൂര്യന്റെ കണ്ണീരുപോലെ.
എത്രയെളുപ്പത്തിലാണതു കയറിപ്പോയത്,
അതുമെത്ര ഉയരത്തിലേക്ക്!
അതെ, ലോകത്തിനതു നല്കുകയായിരുന്നു,
ഒരന്ത്യചുംബനം.

ഏഴാഴ്ചയായി ഞാനിവിടെ ജീവിക്കുന്നു,
ഈ ജൂതക്കോളണിയിൽ.
എന്നാലെന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവർ
എന്നെക്കണ്ടെത്തിയതിവിടെ.
ഡെയ്സിപ്പൂക്കളെന്നെ വിളിക്കുന്നു,
മുറ്റത്തെ വെളുത്ത ചെസ്റ്റ്നട്ടുകൾ
ചില്ലകൾ കാട്ടിയെന്നെ വിളിക്കുന്നു.
എന്നാൽ മറ്റൊരു പൂമ്പാറ്റയെ ഞാൻ കണ്ടില്ല.
ഞാൻ കണ്ടതവസാനത്തെപ്പൂമ്പാറ്റയെയായിരുന്നു.
പൂമ്പാറ്റകളിവിടെ ജീവിക്കില്ല,
ഈ കോളണിയിൽ.
*


ഹോളോകാസ്റ്റിന്റെ ഇരയായ Pavel Friedmann (1921-1944) എന്ന ചെക്കോസ്ലവാക്ക്യൻ കവിയുടെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ കവിതയാണിത്. 21 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ജർമ്മൻ അധിനിവേശസേന അദ്ദേഹത്തെ തെരേസിയെൻസ്റ്റാഡ്റ്റ് കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പിലേക്കയച്ചു. 1942 ജൂൺ 4നാണ്‌ അദ്ദേഹം ഈ കവിതയെഴുതുന്നത്. 1944ൽ ഓഷ്‌വിറ്റ്സ് കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തെ മാറ്റുകയും അവിടെ വച്ച്  വധിക്കുകയുമായിരുന്നു. 

യുദ്ധാനന്തരമാണ്‌ തെരേസിയെൻസ്റ്റാഡ്റ്റ് ക്യമ്പിൽ നിന്ന് ഈ കവിത കണ്ടുകിട്ടുന്നത്. ഹോളോകാസ്റ്റിൽ ജീവൻ നഷ്ടമായ 15 ലക്ഷം കുട്ടികളുടെ പ്രതീകമായി 15 ലക്ഷം കടലാസ് പൂമ്പാറ്റകളെ സൃഷ്ടിച്ച Butterfly Project-നു പ്രചോദനമായത് ഈ കവിതയാണ്.