പള്ളിക്കൂടമുറ്റത്തിന്റെ ഒരു മൂലയ്ക്ക്
ആരുമാരും കൂട്ടില്ലാതെ
ഒറ്റയ്ക്കു ഞാനെന്റെ കളികൾ കളിച്ചിരുന്നു.
പവകളെനിക്കു വെറുപ്പായിരുന്നു,
കളികളിൽ കൂടുന്നതെനിക്കു വെറുപ്പായിരുന്നു,
മൃഗങ്ങളെന്നോടിണങ്ങിയിരുന്നില്ല,
കിളികളെന്നെക്കണ്ടു വിരണ്ടുപറന്നു.
ആരെങ്കിലുമെന്നെയന്വേഷിച്ചാൽ
ഒരു മരത്തിനു പിന്നിലൊളിച്ചുകൊണ്ട്
ഞാനിങ്ങനെ വിളിച്ചുപറയും:
“എനിക്കച്ഛനും അമ്മയുമില്ല.”
എന്നിട്ടിപ്പോഴിതാ,
സൗന്ദര്യത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്കു ഞാൻ!
ഈ കവിതകളെഴുതിക്കൊണ്ട്!
ഒന്നോർത്തുനോക്കൂ!
*
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ