ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ പുതിയൊരു വക്കീല്‍ വന്നിട്ടുണ്ട്‌: ഡോ. ബ്യൂസിഫാലസ്സ്‌. മഹാനായ അലക്‌സാണ്ടറുടെ പടക്കുതിരയായിരുന്ന കാലത്തെ അനുസ്‌മരിപ്പിക്കുന്നതായി വലുതായൊന്നും പുറംകാഴ്‌ചയില്‍ അദ്ദേഹത്തില്‍ കാണാനില്ല; എങ്കിലും ആ വക കാര്യങ്ങള്‍ പരിചയമായ ഏതൊരാള്‍ക്കും ചിലതൊക്കെ കണ്ടെടുക്കാവുന്നതേയുള്ളു. കഴിഞ്ഞൊരു ദിവസം കോടതിയുടെ പടവുകളില്‍ വച്ച്‌, പതിവായി കുതിരപ്പന്തയത്തിന്‌ പോകുന്ന ഒരാളുടെ നിപുണനേത്രങ്ങളുള്ള ഒരു സാധാരണ ശിപായി പോലും ഈ പുതിയ വക്കീലിനെ വിസ്‌മയത്തോടെ തുറിച്ചുനോക്കിനില്‌ക്കുന്നതു ഞാന്‍ കണ്ടു; ഓരോ ചുവടുവയ്‌പിലും മാര്‍ബിള്‍ പടവുകള്‍ മുഴങ്ങുമാറ്‌ ചവിട്ടിക്കുതിച്ചു കയറുകയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.
ബ്യൂസിഫാലസ്സിനെ കോടതിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചതിനോട്‌ ബാറിന്റെ അധികാരികള്‍ക്കു പൊതുവെ സമ്മതമാണ്‌. ഇക്കാലത്തെ സാമൂഹ്യക്രമത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ബ്യൂസിഫാലസ്സ്‌ വല്ലാത്തൊരു വിഷമസന്ധിയിലായിരിക്കെ, ആ ഒരു കാരണം കൊണ്ടെന്നപോലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചരിത്രപ്രാധാന്യം കൂടി കണക്കിലെടുക്കുമ്പോള്‍, അദ്ദേഹം ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത്‌ മര്യാദയെങ്കിലും അര്‍ഹിക്കുന്നു എന്നാണ്‌ പ്രശംസനീയമായ ഉള്‍ക്കാഴ്‌ചയോടെ അവര്‍ അന്യോന്യം പറയുന്നത്‌. ഇന്ന്‌-ആര്‍ക്കും നിഷേധിക്കാനാകാത്ത വസ്‌തുതയാണത്‌- മഹാനായ അലക്‌സാണ്ടര്‍ എന്നു പറയാന്‍ ആരുമില്ല. കൊല ചെയ്യാനറിയാവുന്ന ധാരാളമാള്‍ക്കാരുണ്ട്‌; വിരുന്നുമേശക്കു കുറുകെ കുന്തമെറിഞ്ഞ്‌ സ്വന്തം ചങ്ങാതിയെ വീഴ്‌ത്തുന്നതിനാവശ്യമായ വൈദഗ്‌ധ്യമുള്ളവര്‍ക്കും കുറവൊന്നുമില്ല; മാസിഡോണിയായില്‍ നിന്നു തിരിയാന്‍ ഇടമില്ല എന്നു പറഞ്ഞു പിതാവായ ഫിലിപ്പിനെ പഴിപറയുന്നവരും നിരവധിയാണ്‌- എന്നാല്‍ ഒരാളുപോലും ഇന്‍ഡ്യയിലേക്കുള്ള വഴി നയിക്കാന്‍ പ്രാപ്‌തനായിട്ടില്ല. അക്കാലത്തു തന്നെ ഇന്‍ഡ്യയുടെ കവാടങ്ങള്‍ അപ്രാപ്യമായിരുന്നു; പക്ഷേ രാജാവിന്റെ വാള്‍ അവ എവിടെയാണെന്ന ലക്ഷ്യം നല്‌കിയിരുന്നു. ഇന്ന്‌ ആ കവാടങ്ങള്‍ അന്നത്തേക്കാള്‍ വിദൂരവും ഉന്നതവുമായ മറ്റൊരിടത്തേക്ക്‌ പിന്‍മാറിയിരിക്കുന്നു; ആരും ലക്ഷ്യം നല്‌കാനില്ല; പലരുടെ കൈകളിലും വാളുകളുണ്ട്‌; പക്ഷേ വെറുതേ വീശിനടക്കാന്‍ മാത്രമാണവ; അവയെ പിന്‍തുടരാന്‍ തുനിയുന്ന കണ്ണുകള്‍ കുഴങ്ങിപ്പോവുകയേയുള്ളു. ആയതിനാല്‍ ബ്യൂസിഫാലസ്സ്‌ ചെയ്‌തതുപോലെ നിയമഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ ആണ്ടുമുഴുകുകയാണ്‌ നല്ലതെന്ന്‌്‌ തോന്നിപ്പോകുന്നു. സവാരിക്കാരന്റെ ഭാരമറിയാതെ, പ്രശാന്തമായ വിളക്കുവെട്ടത്തിലിരുന്ന്‌ നമ്മുടെ പുരാതനനിയമസംഹിതകള്‍ താളുമറിച്ചുവായിക്കുകയാണ്‌ അദ്ദേഹം.
(1919)
The New Attorney
We have a new attorney, Dr. Bucephalus. There is little about his external appearance to remind one of the time when he was still Alexander of Macedon's charger. But anyone familiar with such matters can still notice something. Did I not just lately see even a quite simple court attendant stare at the lawyer with the professional eye of a modest racetrack follower as the latter, lifting his legs high, mounted the outside stairs step by step, with a tread that made the marble ring?
The bar has in general approved of Bucephalus' admission. They tell themselves, with amazing insight, that Bucephalus' position under our present social system is a difficult one and that he therefore--and also because of his world-historical significance--deserves to be met halfway. Today, as no one can deny, there is no Alexander the Great. Many, of course, still know how to murder; nor is there any lack of skill at stabbing your friend over the banquet table with a lance; and for many Macedonia is too narrow, so that they curse Philip, the father--but no one, no one can lead us to India. Even in those days India's gates were unattainable, but their direction was designated by the royal sword. Today the gates have been shifted elsewhere and higher and farther away; nobody points out their direction; many hold swords, but only to flourish them, and the glance that tries to follow them becomes confused.
Therefore it may really be best, perhaps, to do as Bucephalus has done and bury oneself in the law books. Free, his flanks unpressed by the thighs of a rider, under a quiet lamp, far from the din of Alexander's battles, he reads and turns the pages of our old books.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ