എന്തുമാത്രം ജീവിതം.
എല്ലാം എന്തിനു വേണ്ടി?
പാത പരന്നതും വിരസവും,
മതിയായത്ര പ്രണയവുമില്ല.
എന്തുമാത്രം തിടുക്കം.
എല്ലാം എന്തിനുവേണ്ടി?
ഒരു കടവുമടുക്കാത്ത
ഒരു തോണിയിൽ കയറാൻ.
സ്നേഹിതരേ, മടങ്ങിപ്പോരൂ!
നിങ്ങളുടെ ഉറവിലേക്കു മടങ്ങൂ!
മരണത്തിന്റെ
പാത്രത്തിലേക്ക്
നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിനെ
പകർന്നൊഴിക്കരുതേ.
(1924)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ