അച്ഛൻ സ്വന്തം ജീവനെടുത്തതിന്‌
അമ്മയൊരിക്കലും അദ്ദേഹത്തിനു മാപ്പുകൊടുത്തിരുന്നില്ല,
അതും അത്രയും വിഷമകരമായ ഒരു സമയത്ത്,
ഒരു പബ്ലിക് പാർക്കിൽ,
ജനിക്കാൻ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന
ആ വസന്തകാലത്ത്.
അച്ഛന്റെ പേര്‌
അമ്മ തന്റെ ഏറ്റവും ആഴമുള്ള അറയിൽ അടച്ചിട്ടു;
അച്ഛൻ വാതിലിൽ ഇടിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു,
അമ്മയെന്നാൽ വാതിൽ തുറന്നുകൊടുത്തതേയില്ല.
മനക്കരുത്തിന്റെ മീശയും
കടുംതവിട്ടുനിറത്തിൽ നിലവിടാത്ത കണ്ണുകളും
നീണ്ട ചുണ്ടുകളുമുള്ള ഒരപരിചിതന്റെ
പേസ്റ്റലിൽ ചെയ്ത ഛായാചിത്രവുമായി
മച്ചുമ്പുറത്തു നിന്നു ഞാനിറങ്ങിവന്നപ്പോൾ
ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ അമ്മയതു കീറിയെറിഞ്ഞു,
എന്റെ ചെകിട്ടത്താഞ്ഞടിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഈ അറുപത്തിനാലാം വയസ്സിൽ
എന്റെ കവിളു ചുടുന്നതിപ്പോഴും ഞാനറിയുന്നു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ