ഒരു നഗരത്തിൽ, ത്രിയെസ്തേയിൽ, അല്ലെങ്കിൽ ഊദിനേയിൽ,
ഓരങ്ങളിൽ നാരകങ്ങൾ വരിയിട്ടുനില്ക്കുന്ന തെരുവിൽ,
വസന്തത്തിലിലച്ചാർത്തുകൾ നിറം പകരുന്ന വേളയിൽ,
ഉച്ചയുടെ മഞ്ഞപ്പിലെരിയുന്നൊരു സൂര്യനു ചുവട്ടിൽ,
ഞാൻ മരിച്ചുവീഴും, ഞാനെന്റെ കണ്ണുകളടയ്ക്കും,
ആകാശവുമതിന്റെ വെളിച്ചവും ശേഷിക്കും.
പച്ചപ്പു കൊണ്ടൂഷ്മളമായൊരു നാരകത്തിൻ ചുവട്ടിൽ
എന്റെ മരണത്തിന്റെയിരുട്ടിലേക്കു ഞാൻ പതിക്കും,
സൂര്യനും നാരകങ്ങളുമതു ചിതറിക്കും.
ഞാൻ വിട്ടുപോന്ന വെളിച്ചത്തിൽ
ചന്തമുള്ള ബാലന്മാരോടിക്കളിക്കും,
സ്കൂൾ വിട്ടോടിവരുന്നവർ,
നെറ്റിയിൽ മുടിച്ചുരുൾ വീണുകിടക്കുന്നവർ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ