വിചിത്രമനസ്കരായ തോട്ടക്കാരുടെ ഹേമന്തോദ്യാനങ്ങളിൽ
ചില വിഷച്ചെടികളാരും കാണാതെ വളർന്നുകേറുന്നു;
അവയുടെ മുരത്ത കാണ്ഡങ്ങളെത്രവേഗം ചുറ്റിപ്പിണയുന്നു,
കുളങ്ങളുടെ ചെളിവരമ്പുകളിൽ ചുറയിടുന്ന പാമ്പുകൾ പോലെ!
അപൂർവ്വവും മനോഹരവുമാണവയുടെ ഭീഷണപുഷ്പങ്ങൾ,
അവയിൽ നിന്നു വമിക്കുന്നതു മാദകമായ തീക്ഷ്ണപരിമളങ്ങൾ.
അഭിമാനത്തോടവ തുറന്നുവയ്ക്കുന്നു വിഷമയമായ പൂപ്പാലികകൾ;
അവയുടെ പൈശാചസൗന്ദര്യത്തിൽ വിടരുന്നതബോധമരണം.
അവയുടെ സമൃദ്ധപരിമളം തട്ടിയാൽ ഉടലു വാടിയുണങ്ങും;
അവയുടെ സൗന്ദര്യത്തിലമിതമായിട്ടഭിരമിച്ചതിനാൽത്തന്നെ
രാജഗൃഹങ്ങളിൽ റാണിമാർ വിളർത്തുവിളറുന്നതു നാം കാണുന്നതും.
നിങ്ങളെപ്പോലെയാണു ഞാനും, വികൃതസ്വഭാവികളായ തോട്ടക്കാരേ!
അപക്വമനസ്സുകളിൽ ഞാനെന്റെ വിഷവിത്തുകൾ വിതയ്ക്കുന്നു,
അവയിലെന്റെ കവിത തഴയ്ക്കുന്നതു പിന്നെ ഞാൻ നോക്കിയിരിക്കുന്നു!
ഇവാൻ ഗിൽക്കിൻ Iwan Gilkin (1858-1924) - ബൽജിയംകാരനായ ഫ്രഞ്ചുകവി. മതപരവും ദാർശനികവുമായ പ്രമേയങ്ങൾ. ബോദ് ലേറുടെയും ഷോപ്പൻ ഹോവറുടെയും സ്വാധീനം പ്രകടം.
Le mauvais jardinier [The Wicked Gardener] (1919)
In the winter gardens of bizarre florists
Malign plants spread stealthily,
Plants whose teeming stems soon become entwined,
Like drowsy snakes on the muddy edges of ponds.
Their fearsome flowers, unusual and magnificent,
From which stream heavily-scented, intoxicating fragrances,
Proudly offer up their bowls of venomous blossom.
Death blooms in their savage splendour.
Their sumptuous aromas ruin one’s health
And it is through having indulged too much in their beauty
That pallid queens are to be seen languishing in their palaces.
And as for me, I am just like you, perverse gardeners!
In the precocious minds where I have cast my seeds,
I watch the poison of my poetry flourish.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ