മുഹമ്മദ് ഇഖ്ബാല്‍ - മനുഷ്യനും ദൈവവും

ദൈവം:

ഒരേ മണ്ണും ജലവും കൊണ്ടു നാം ഈ ലോകം സൃഷ്ടിച്ചു,
നീയതിനെ ഇറാനും താർത്താരിയും നൂബിയായുമാക്കി.
പൊടിയിൽ നിന്നു നാം കറ പുരളാത്ത ഇരുമ്പയിരു സൃഷ്ടിച്ചു,
നീയതിനെ വാളും വില്ലും തോക്കുമാക്കി,
മരത്തെ വീഴ്ത്താൻ മഴുവാക്കി,
പാടുന്ന കിളിയെ തടവിലാക്കാൻ കൂടുമാക്കി.

മനുഷ്യൻ:

നീ രാത്രി സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിൽ വിളക്കു കൊളുത്തിവച്ചു.
നീ കളിമണ്ണു സൃഷ്ടിച്ചു, ഞാനതിനെ ചഷകമായി മെനഞ്ഞു.
ചതുപ്പുകളും മലകളും കാടുകളും നീ സൃഷ്ടിച്ചതിൽ
തോപ്പുകളും പൂത്തടങ്ങളും ഉദ്യാനങ്ങളും ഞാൻ വിരിച്ചു.
കല്ലുരച്ചു കണ്ണാടിയാക്കിയതു ഞാൻ,
വിഷത്തിൽ നിന്നമൃതമെടുത്തതും ഞാൻ.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Jahan raaz yak aab-o-gil aafridum

Tu Iran-o-tataar-o-zang aafridi

Man az khaak polaad naab aafridum

Tu shamsheer-o-teer-o-tafang aafridi

Tabar aafridi nihal-e-chaman ra

Qafas sakhtee tair-e-naghma zan ra’

‘I created this world from the same water and earth

You created Iran, Tartaria and Nubia

I forged from dust, iron’s pristine ore

You fashioned the sword, arrow and gun

To fell the garden tree, you made the axe

You fashioned the cage to imprison the singing bird’

‘Tu shab aafridi, chiragh aafridum

Safaal aafridi, ayaagh aafridum

Bayabaan-o-kohsaar-o-raagh aafridi

Khayabaan-o-gulzar-o-bagh aafridum

Man aanam kay az sang aaina saazum

Man aanam kay az zehr noshinaa sazum’

‘You created night, I the lamp

You created clay, and I the cup

You-desert, mountain peak and valley

I-flower bed, park and orchard

It is I who grind a mirror out of stone

And brew elixir from poison’