ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ മുഴുവൻ നീ നിന്റെ കിടപ്പറയിലേക്കു ക്ഷണിക്കും,
അശുദ്ധയായ സ്ത്രീയേ!
വൈരസ്യം നിന്റെയാത്മാവിനെ നിർദ്ദയമാക്കുന്നു.
ആ വിചിത്രമായ കളിയിൽ മുഴുകാൻ
നിന്റെ പല്ലുകൾക്കെന്നും വേണം,
കൂടയിൽ ഒരു പുതിയ ഹൃദയം.
അങ്ങാടികൾ പോലെ, മേളകൾ പോലെ
പ്രകാശപൂരിതമായ നിന്റെ കണ്ണുകൾ
അവയുടെ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ നിയമമൊരുനാളുമറിയാതെ
കടം വാങ്ങിയൊരു വെളിച്ചം നിസ്സങ്കോചമുപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു.
പുതിയ ക്രൂരതകൾ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നിപുണമായ
അന്ധവും ബധിരവുമായ യന്ത്രമേ!
വിമോചനത്തിന്റെ ഉപകരണമേ,
ലോകത്തിന്റെ ചോരയൂറ്റിക്കുടിക്കുന്നവളേ,
ലജ്ജ തോന്നാതിരിക്കാൻ നിനക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു,
ഏതു കണ്ണാടിയിലും നിന്റെ ചാരുതകൾ മങ്ങുന്നതു കാണാതിരിക്കാൻ
നിനക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു?
താൻ നിപുണയാണെന്നു നീയഭിമാനിക്കുന്ന ഈ തിന്മയുടെ വലിപ്പം കണ്ടു
നീയൊരിക്കലും പേടിച്ചു പിന്മാറിയിട്ടില്ലേ?
ഗൂഢപദ്ധതികളിൽ പ്രബലയായ പ്രകൃതി
ഒരു പ്രതിഭയെ രൂപപ്പെടുത്താൻ
നിന്നെ, സ്ത്രീയേ, പാപങ്ങളുടെ റാണീ! നിന്നെ, ഹീനമൃഗമേ!
നിന്നെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയല്ലേ?
കളങ്കിതമായ ഗാംഭീര്യമേ! ഉദാത്തമായ അപമാനമേ!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ