ബോദ്‌ലേർ - സംഭാഷണം

നീയൊരു ശരൽക്കാലവിശദാകാശം, സുന്ദരം, സുതാര്യം!
എന്നിട്ടും വേലിയേറ്റം പോലെ വിഷാദമെന്നിലുയരുന്നു,
അതിറങ്ങുമ്പോഴെന്റെ മ്ളാനമായ ചുണ്ടുകളിൽ ശേഷിക്കുന്നു,
ഉപ്പു കയ്ക്കുന്ന ചെളിക്കുഴമ്പിന്റെ പൊള്ളുന്ന ഓർമ്മകൾ.

-എന്റെ മൂർച്ഛിക്കുന്ന നെഞ്ചിൽ നിന്റെ കൈ പരതുന്നതു വെറുതേ;
അതു തേടുന്നിടമെന്റെ പ്രിയേ, കൊള്ളയടിച്ചുകഴിഞ്ഞു,

സ്ത്രീകളുടെ നഖങ്ങളും ക്രൂരദംഷ്ട്രകളും കൂടി.
ഇനിയെന്റെ ഹൃദയത്തെത്തേടരുതേ; മൃഗങ്ങൾക്കതു തീറ്റയായി.

ആൾക്കൂട്ടം കയ്യേറിയൊരു കൊട്ടാരമാണെന്റെ ഹൃദയം;
അവരവിടെ കുടിച്ചുമറിയുന്നു, തമ്മിൽത്തല്ലുന്നു, കൊല്ലുന്നു!
-നിന്റെ നഗ്നമായ കണ്ഠത്തെത്തഴുകുന്നതേതു പരിമളം!...

സുന്ദരീ, ആത്മാവുകളെ പ്രഹരിക്കുന്ന ചമ്മട്ടീ, നിന്റെ ഹിതം നടക്കട്ടെ!
പെരുന്നാളുകൾ പോലെ തിളങ്ങുന്ന നിന്റെ കണ്ണുകളിലെ ജ്വാലയാൽ
മൃഗങ്ങൾ ബാക്കിവച്ച ഈ മാംസശിഷ്ടത്തെ നീയെരിക്കൂ!