പുതിയൊരു ശ്രുതിയിൽ നിന്നെ ഞാൻ വാഴ്ത്താം,
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഏകാന്തതയിൽ
ഉല്ലസിച്ചുലയുന്ന പൂമൊട്ടേ.
പുഷ്പകിരീടങ്ങളെടുത്തണിയൂ,
മനം കവരുന്ന സ്ത്രീയേ,
ഞങ്ങൾക്കു പാപനിവൃത്തി വരുത്തുന്നവളേ.
ഹിതകാരിയായ ലീത്തിയിൽ നിന്നെന്നപോലെ
നിന്റെ ചുംബനങ്ങൾ ഞാൻ കുടിക്കാം,
കാന്തം പോലാകർഷിക്കുന്നവളേ.
ചെയ്ത പാപങ്ങളുടെ കൊടുങ്കാറ്റിൽ
എന്റെ നടവഴികളിരുണ്ടപ്പോൾ
ദേവതേ! നീ പ്രത്യക്ഷയായി,
ഞങ്ങളുടെ കപ്പൽച്ചേതത്തിൽ രക്ഷകയായി,
ധ്രുവനക്ഷത്രം പോലെ ദീപ്തയായി...
നിന്റെയൾത്താരയിലെന്റെ ഹൃദയം ഞാനർപ്പിക്കാം!
നന്മ നിറഞ്ഞ തടാകമേ,
നിത്യയൗവ്വനത്തിന്റെയുറവേ,
എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നു മൗനമടർത്തിമാറ്റൂ!
മാലിന്യങ്ങൾ നീ കഴുകിക്കളഞ്ഞു,
വളവുകൾ നീ തടവിനീർത്തി,
ബലം കെട്ടതിനു കരുത്തും നല്കി നീ.
വിശന്നപ്പോൾ നീ വഴിയമ്പലമായി,
ഇരുട്ടിൽ നീ വഴിവിളക്കായി,
എന്നുമെന്നെ നന്മയിലേക്കു നയിച്ചാലും.
ഇനി നിന്റെ ബലമെന്നോടു ചേർക്കൂ,
ഹൃദ്യപരിമളങ്ങളലിഞ്ഞ
സുരഭിലസ്നാനജലമേ!
മാലാഖമാർ തൈലാഭിഷേകം ചെയ്ത
പവിത്രതയുടെ കവചമേ,
എന്റെയരക്കെട്ടിനു കോട്ട കെട്ടൂ;
രത്നഖചിതമായ ചഷകമേ,
ഉപ്പു ചേർത്ത അപ്പമേ, സ്വാദിഷ്ഠഭോജനമേ,
എന്റെ ഫ്രാൻസിസ്കാ, സ്വർഗ്ഗീയപാനീയമേ!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ