ആദിയിൽ, അമിതകാമത്താലൂർജ്ജവതിയായ പ്രകൃതി
ഓരോനാളുമെന്നപോലെ വിചിത്രസൃഷ്ടികളെ ജനിപ്പിച്ചിരുന്ന കാലം,
ഒരു യുവരാക്ഷസിക്കരികിൽ ജീവിക്കാൻ ഞാൻ കൊതിക്കുമായിരുന്നു,
ഒരു റാണിയുടെ കാലടിയിൽ സുഖാസക്തനായൊരു പൂച്ചയെപ്പോലെ.
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ക്രീഡകളിലൂടതിരുകൾ കവിഞ്ഞവൾ മുതിരുന്നതും
ഉടലിലുമാത്മാവിലും പുഷ്ടി പ്രാപിക്കുന്നതും ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുമായിരുന്നു;
അവളുടെ കണ്ണുകളിലൊഴുകുന്ന മഞ്ഞിൽ നിന്നു ഞാനൂഹിക്കുമായിരുന്നു,
ഏതഗ്നിയാണവളുടെ ഹൃദയത്തിലൊളിഞ്ഞു പുകയുന്നതെന്നും.
അവളുടെ പ്രൗഢമായ വടിവുകളിലൂടലസമായി ഞാനലയുമായിരുന്നു;
മലഞ്ചരിവിലൂടെന്നപോലവളുടെ കാലുകളിൽ പിടിച്ചു ഞാൻ കയറുമായിരുന്നു;
നടുവേനലിൽ ചിലനേരം മാരകസൂര്യന്മാരാൽ ക്ഷീണിതയായി,
നാട്ടുമ്പുറത്തിനു നെടുകേയവൾ നീണ്ടുനിവർന്നുകിടക്കുമ്പോൾ
അവളുടെ മുലകളുടെ തണലിലസം ഞാൻ മയങ്ങുമായിരുന്നു,
ഏതോ മലയടിവാരത്തൊതുങ്ങിക്കിടക്കുന്നൊരു കുഞ്ഞുഗ്രാമം പോലെ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ