എന്റെ പ്രിയകാമുകി,
സാന്തിയാഗോയിൽ മഴ പെയ്യുന്നു.
ആകാശത്തിലെ വെളുത്ത കമേലിയ,
മൂടുപടം മൂടിയ സൂര്യൻ തിളങ്ങുന്നു.
രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടിൽ
സാന്തിയാഗോയിൽ മഴ പെയ്യുന്നു.
വെള്ളിപ്പുൽക്കൊടികളും കിനാവുകളും
വിജനചന്ദ്രനെ മൂടുന്നു.
തെരുവിൽ മഴ പെയ്യുന്നതു നോക്കൂ,
കല്ലിന്റെയും ചില്ലിന്റെയും വിലാപം.
തളർന്ന കാറ്റിൽ, നോക്കൂ,
നിന്റെ കടലിന്റെ ചാരവും നിഴലും.
നിന്റെ കടലിന്റെ ചാരവും നിഴലും,
സാന്തിയാഗോ, സൂര്യനിൽ നിന്നകന്നവളേ;
ഏതോ പ്രാക്തനപ്രഭാതം
എന്റെ ഹൃദയത്തിലോളം വെട്ടുന്നു.
(From Six Galician Poems)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ