ലോർക്ക - ഗസൽ: ഭീഷണസാന്നിദ്ധ്യം

പുഴയൊഴുകാൻ തടങ്ങൾ വേണമെന്നെനിക്കില്ല,

കാറ്റു വീശാൻ താഴ്വര വേണമെന്നെനിക്കില്ല.

രാത്രിക്കു കണ്ണുകൾ വേണമെന്നെനിക്കില്ല,

എന്റെ ഹൃദയത്തിനു പൊന്നിന്റെ പൂവും വേണ്ട;

കാളകൾ കൂറ്റനിലകളോടു സംസാരിച്ചോട്ടെ,

ഇരുളു കൊണ്ടു മണ്ണിര ജീവൻ വെടിഞ്ഞോട്ടെ.

തലയോട്ടിയിൽ പല്ലുകൾ തിളങ്ങിക്കോട്ടെ,

പട്ടുകളിൽ മഞ്ഞകൾ കവിഞ്ഞൊഴുകട്ടെ.

മുറിപ്പെട്ട രാവിന്റെ പോരാട്ടം ഞാൻ കണ്ടുനില്ക്കാം,

നട്ടുച്ചയുമായതു കെട്ടുപിണയുന്നതു ഞാൻ കാണാം.

കാലം യാതനപ്പെടുന്ന തകർന്ന കമാനങ്ങളും

അസ്തമയത്തിന്റെ വിഷപ്പച്ചയും ഞാൻ സഹിക്കാം.

എന്നാലെനിക്കു വെളിപ്പെടുത്തരുതേ, നിന്റെ നിർമ്മലനഗ്നത,

ഈറകൾക്കിടയിൽ തുറന്ന കറുത്ത കള്ളിമുൾ പോലെ.

ഇരുളടഞ്ഞ ഗ്രഹങ്ങൾക്കു ദാഹിച്ചു ഞാൻ കിടന്നോളാം,

എന്നാലുമെനിക്കു കാട്ടരുതേ, നിന്റെയരക്കെട്ടിന്റെ കുളിർമ്മ.