കെട്ട പാടങ്ങളുടെ കുമ്മായങ്ങൾക്കിടയിലും
പ്രണയത്തിന്റെ ഈറത്തണ്ടായിരുന്നു നീ,
ഈറനായ മുല്ലപ്പൂവായിരുന്നു.
തെക്കൻ കാറ്റിനും
കെട്ട മാനത്തിന്റെ ജ്വലനത്തിനുമിടയിലും
എന്റെ നെഞ്ചിൽ മഞ്ഞിന്റെ മർമ്മരമായിരുന്നു നീ.
മാനവും പാടവും
എന്റെ കൈകളിൽ തുടലുകൾ പിണച്ചു.
പാടവും മാനവും
എന്റെയുടലിന്റെ മുറിവുകളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ