ലോർക്ക - ആകസ്മികപ്രണയത്തിന്റെ ഗസൽ

നിന്റെയുദരത്തിലെ ഇരുണ്ട മഗ്നോളിയ,
അതിന്റെ പരിമളത്തെക്കുറിച്ചാർക്കുമറിയില്ലായിരുന്നു.
പല്ലുകൾക്കിടയിൽ വച്ചു നീ പ്രണയക്കുരുവിയെ കുരുതി കൊടുത്തു,
അതിനെക്കുറിച്ചും ആർക്കുമറിയില്ലായിരുന്നു.

നിന്റെ നെറ്റിത്തടത്തിലെ നിലാവു വീണ ചത്വരത്തിൽ
ഒരായിരം പേഴ്സ്യൻകുതിരകൾ കിടന്നുറക്കമായി.
മഞ്ഞിന്റെ വൈരിയായ നിന്റെയരക്കെട്ടിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു
നാലുരാത്രികൾ ഞാൻ കിടന്നു.

കുമ്മായത്തിനും മുല്ലപ്പൂക്കൾക്കുമിടയിൽ
നിന്റെ നോട്ടം വിളർത്ത ചില്ലയായിരുന്നു.
‘എന്നും’ എന്നെഴുതുന്ന രജതാക്ഷരങ്ങൾക്കായി
എന്റെ നെഞ്ചിനകമാകെ ഞാൻ തിരഞ്ഞു.

എന്നും, എന്നും, എന്റെ യാതനയുടെ പൂവനമേ,
എന്നിൽ നിന്നു വഴുതിപ്പോവുകയാണു നിന്റെയുടലെന്നും:
എന്റെ വായിൽ നിന്റെ സിരകളിലെ രക്തം,
എന്റെ മരണത്തിനിരുണ്ട കുഴിമാടം, നിന്റെ വദനം.