വീസ്വാവ ഷിംബോർസ്ക - കാഴ്ചപ്പാട്

അപരിചിതരെപ്പോലെ അവർ കടന്നുപോയി,
ഒരു വാക്കോ ഒരു ചേഷ്ടയോ കൈമാറാതെ.
അവൾ സ്റ്റോറിലേക്ക്,
അയാൾ തന്റെ കാറിനടുത്തേക്കും.

അവരൊന്നു നടുങ്ങിയിരിക്കാം,
അവരുടെ മനസ്സൊന്നു പതറിയിരിക്കാം,
അല്ലെങ്കിലവർക്കോർമ്മ വന്നില്ലെന്നും വരാം,
അല്പകാലം നിതാന്തപ്രണയത്തിലായിരുന്നു തങ്ങളെന്ന്.

എന്നാൽത്തന്നെ എന്തുറപ്പാണുള്ളത്,
അതവർ തന്നെയാണെന്ന്?
ദൂരെ നിന്ന് അങ്ങനെയാണെന്നു തോന്നാം,
അടുത്തു ചെന്നാൽ അല്ലെന്നും.

ഞാൻ ജനാലയ്ക്കിലിരുന്ന് അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു.
ഉയരക്കാഴ്ചകൾ പലപ്പോഴും തെറ്റിപ്പോകാറുമുണ്ടല്ലോ.

അവൾ ചില്ലുവാതിലിനപ്പുറത്തു പോയിമറഞ്ഞു,
അയാൾ കാറുമെടുത്ത് ഓടിച്ചുപോയി,
യാതൊന്നും സംഭവിക്കാത്തപോലെ,
ഇനിയെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽത്തന്നെ.

എന്നാൽ ഞാൻ,
ഞാനതുകണ്ടുവെന്ന് ഒരുനിമിഷത്തേക്കുറപ്പായ ഞാൻ,
ഈയൊരാനുഷംഗികകവിത കൊണ്ട്, വായനക്കാരേ,
നിങ്ങളെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്‌,
ആ കാഴ്ച സങ്കടപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നുവെന്ന്.