എത്രയും പ്രിയങ്കരി, എത്രയും മനോഹരി,
വെളിച്ചം കൊണ്ടെന്റെ ഹൃദയം നിറയ്ക്കുന്നവൾ,
എന്റെ മാലാഖ, എന്റെ നിത്യപൂജാവിഗ്രഹം,
എന്നുമെന്നുമവൾക്കു സ്തോത്രം!
ലവണസാന്ദ്രമായ വായു പോലെ
എന്റെ ജീവനിലേക്കവൾ വ്യാപിക്കുന്നു,
അസംതൃപ്തമായ എന്റെ ആത്മാവിൽ
നിത്യതയുടെ സ്വാദവൾ പകരുന്നു.
അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ടൊരിടത്തിന്റെ കോണിൽ
പുതുമണം പാറ്റുന്ന വാസനച്ചിമിഴവൾ,
എടുത്തു മാറ്റാൻ മറന്ന ധൂപപാത്രം
രാത്രിയിലാരും കാണാതെ പുകയുന്നപോലെ.
എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ പൂർണ്ണതേ,
എങ്ങനെ നിന്നെ ഞാൻ നേരായി വിവരിക്കും?
എന്റെ നിത്യതയുടെ ഖനിയാഴത്തി-
ലൊളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന കസ്തൂരിത്തരിയേ!
എത്രയും നല്ലവൾ, എത്രയും മനോഹരി,
എന്റെ ആനന്ദം, എന്റെ സുബോധം,
എന്റെ മാലാഖ, എന്റെ നിത്യപൂജാവിഗ്രഹം,
എന്നുമെന്നുമവൾക്കു സ്തോത്രം!
(1854 മേയ് 8ന്‌ മദാം സബാത്തിയേക്ക് പേരു വയ്ക്കാതെഴുതിയ കത്തിൽ നിന്ന്)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ