നിന്നെക്കുറിച്ചു പറയാനെനിക്കൊരിക്കലും ധൈര്യമുണ്ടാവില്ല
എന്റെ ചുറ്റുവട്ടത്തെ വിപുലാകാശമേ
കോരിച്ചൊരിയുന്ന കാറ്റിനെത്തടുക്കുന്ന മേല്പുരകളേ
ഞങ്ങളുടെ വീടുകൾക്കു മുടിച്ചുരുളുകളായ
നനുത്ത മേല്പുരകളേ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചും
സങ്കടങ്ങളുടെ പരീക്ഷണശാലകളായ ചിമ്മിനികളേ
പുച്ഛിക്കുന്ന ചന്ദ്രനെ കഴുത്തുനീട്ടിനോക്കുന്ന
ചിമ്മിനികളേ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചും
തുറന്നതും അടഞ്ഞതുമായ ജനാലകളേ
അന്യദേശങ്ങളിൽക്കിടന്നു ഞങ്ങൾ മരിക്കുമ്പോൾ
പൊട്ടിത്തകരുന്ന ജനാലകളേ നിങ്ങളെക്കുറിച്ചും
എന്റെ ഒളിച്ചോട്ടങ്ങൾ എന്റെ മടക്കങ്ങൾ എല്ലാമറിയുന്ന
എന്റെ വീടിനെക്കുറിച്ചു പറയാൻ പോലും എനിക്കു കഴിയില്ല
എന്റെ അടഞ്ഞ കൺപോളകൾക്കടിയിൽ
ഒതുങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്ര ചെറുതാണതെങ്കിലും
അതിന്റെ ഗന്ധത്തെ പച്ചനിറത്തിലെ ജനാലവിരിയെ
വിളക്കുമെടുത്തു ഞാൻ കയറുമ്പോൾ
കോണിപ്പടിയുടെ ഞരക്കത്തെ
പടിക്കപ്പുറത്തെ പച്ചപ്പിനെപ്പോലും
എങ്ങനെ പകർത്തണമെന്നെനിക്കറിവില്ല
വീട്ടുപടിയുടെ കൊളുത്തിനെക്കുറിച്ചെനിക്കെഴുതണമായിരുന്നു
അതിന്റെ പരുക്കൻ ഹസ്തദാനത്തെ
സൗഹാർദ്ദപൂർണ്ണമായ ഞരക്കങ്ങളെക്കുറിച്ചുമെഴുതണമായിരുന്നു
അതിനെക്കുറിച്ചത്രയൊക്കെയറിഞ്ഞിട്ടും
ക്രൂരമാം വിധം സാധാരണമായ ഒരുകൂട്ടം വാക്കുകളേ ഞാനുപയോഗിക്കുന്നുള്ളു
എന്തൊക്കെച്ചേതോവികാരങ്ങൾ രണ്ടു ഹൃദയമിടിപ്പുകൾക്കിടയിലൊതുങ്ങുന്നു
എന്തൊക്കെ വസ്തുക്കൾ നമ്മുടെ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടെടുത്തുപിടിക്കാം
വസ്തുക്കളെ സൗമ്യമായി പേരെടുത്തു വിളിക്കാമെന്നല്ലാതെ
ലോകത്തെ വിവരിക്കാൻ നമുക്കാവുന്നില്ലെങ്കിൽ അതിലത്ഭുതം വേണ്ട
(1957)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ