ചാതുര്യം പോരാത്തൊരു വണ്ടത്താനെപ്പോലെ
അയാൾ ഒരു പൂവിൽ
അതിന്റെ ലോലമായ തണ്ടു വളച്ചും കൊണ്ട് വന്നിറങ്ങുന്നു
നിഘണ്ടുവിന്റെ താളുകൾ പോലത്തെ
ഇതളുകളുടെ നിരകൾക്കിടയിലൂടെ
അയാൾ ഞെരുങ്ങിക്കയറുന്നു
മണവും മധുരവുമിരിക്കുന്നിടത്താണ്‌
അയാൾക്കെത്തേണ്ടത്
ആളൊരു ജലദോഷക്കാരനാണെങ്കിലും
നാവിനു രുചി പോയിരിക്കുന്നുവെങ്കിലും
അയാൾ തള്ളിക്കേറുകയാണ്‌
ഒടുവിൽ അയാളുടെ തല
മഞ്ഞിച്ച കേസരത്തിൽ ചെന്നിടിക്കുന്നു
അത്രത്തോളമേ അയാൾക്കെത്താനാകുന്നുള്ളു
പൂവിന്റെ വിദളങ്ങളിൽ നിന്ന്
വേരിലേക്കു കടക്കാനുള്ള വഴി കഠിനം
അതിനാൽ അയാൾ തിരിച്ചിറങ്ങുകയാണ്‌
വലിയ കാര്യം സാധിച്ചപോലെ പുറത്തുവരുമ്പോൾ
അയാൾ മുരളുന്നുണ്ട്:
ഞാൻ അവിടെ പോയിരുന്നുവെന്നേ
നിങ്ങൾക്കയാളെ വിശ്വാസമായില്ലെങ്കിൽ
ആ മൂക്കിൻതുമ്പൊന്നു നോക്കൂ
അതിൽ പൂമ്പൊടിയുടെ മഞ്ഞ പുരണ്ടിട്ടുണ്ട്
(1957)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ