ബോദ്‌ലേർ - അന്ധർ

ഒന്നവരെ നോക്കൂ, എന്നാത്മാവേ, എത്ര ഭയാനകമാണത്!
നൂല്പാവകളെപ്പോലെ, ബുദ്ധി മന്ദിച്ചവരെപ്പോലെ,
പേടിപ്പെടുത്തുന്ന, വിചിത്രരായ നിദ്രാടകരെപ്പോലെ;
ആ ഇരുണ്ട നേത്രഗോളങ്ങളുരുളുന്നതെവിടെയ്ക്കാവും?

ഒരു ദിവ്യസ്ഫുലിംഗവും ശേഷിക്കാത്ത  കണ്ണുകൾ
എന്തോ തിരയുന്ന പോലാകാശത്തു തറഞ്ഞുനില്ക്കുന്നു;
സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ തലയും തൂക്കി നടക്കുമ്പോൾ
തെരുവിലെ തറക്കല്ലുകളിലവരുടെ നോട്ടം പതിയുന്നതേയില്ല. 

നിത്യമൗനത്തിനു കൂടപ്പിറപ്പായ നിസ്സീമതമസ്സിനെ
അങ്ങനെയവർ നടന്നുനടന്നു തീർക്കുന്നു.
സുഖാന്വേഷണത്താൽ ക്രൂരതയുടെ വക്കോളമെത്തിയ നഗരമേ,

പാടിയും ചിരിച്ചും അലറിയും നീ മദിക്കുമ്പോൾ, നോക്കൂ,
കാലു വേയ്ച്ചും എന്നാലവരെക്കാൾ പകച്ചും ഞാൻ ചോദിക്കുന്നു:
ഈ അന്ധന്മാർ ആകാശത്തു തേടുന്നതെന്താവാം?