സ്ബിഗ്നിയെഫ് ഹെർബെർട്ട് - അച്ഛനെ ഓർമ്മ വരുമ്പോൾ

ബാല്യത്തിന്റെ കടൽവെള്ളത്തിനു മേൽ മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിശിതമായ മുഖം

(ഊഷ്മളമായ എന്റെ കുഞ്ഞുതല അദ്ദേഹം കൈകളിലെടുത്തുപിടിച്ചിരുന്ന വേളകൾ എത്രയപൂർവ്വമായിരുന്നു)

വീഴ്ചകൾക്കു മാപ്പില്ലെന്നദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചിരുന്നു

അദ്ദേഹം കാടുകൾ വീഴ്ത്തിയിരുന്നു വഴികൾ തെളിച്ചിരുന്നു

ഞങ്ങൾ രാത്രിയിലേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ അദ്ദേഹം വിളക്കുയർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു

അദ്ദേഹത്തിന്റെ വലതുവശം ഞാനിരിക്കുമെന്നും

ഞങ്ങൾ ഇരുട്ടിൽ നിന്നു വെളിച്ചത്തെ വേർതിരിക്കുമെന്നും

ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരെ വിചാരണ ചെയ്യുമെന്നും ഞാൻ കരുതിയിരുന്നു

-അങ്ങനെയല്ല ഉണ്ടായത്

ഒരാക്രിക്കച്ചവടക്കാരൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിംഹാസനം ഒരുന്തുവണ്ടിയിൽ കയറ്റി കൊണ്ടുപോയി

ഒരു ഉടമസ്ഥാവകാശപ്രമാണം ഞങ്ങളുടെ രാജ്യത്തിന്റെ ഭൂപടവുമായി

ചടച്ച് തീരെ ദുർബ്ബലനായി അദ്ദേഹം രണ്ടാമതും ജനിച്ചു

മിനുങ്ങുന്ന തൊലിയും തരുണാസ്ഥികളുമായി

എനിക്കു കൈക്കൊള്ളാൻ പാകത്തിൽ അദ്ദേഹം ഉടലു ചുരുക്കിയിരുന്നു

അഗണ്യമായൊരിടത്ത് കല്ലിനടിയിൽ ഒരു നിഴലുണ്ട്

എന്റെയുള്ളിൽ അദ്ദേഹം വളരുന്നു

ഞങ്ങളുടെ പരാജയങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു വിഴുങ്ങുന്നു

ഇത്രയൊക്കെ മതി അനുരഞ്ജനത്തിലെത്താനെന്നാളുകൾ പറയുമ്പോൾ

ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു