കാലാവസ്ഥാനിരീക്ഷണം
എന്റെ ഭാര്യ
കാലാവസ്ഥാനിരീക്ഷകയായിരുന്നു
തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളുടെ ലൈംഗികതാപം
ഇത്ര ഡിഗ്രിയെന്ന് അവൾ പ്രവചിക്കുമായിരുന്നു
അവൾക്കു പിശകിയിട്ടേയില്ല
ഞങ്ങളുടെ അയൽവീടുകളെ
കൊടുങ്കാറ്റുകൾ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതെപ്പോഴെന്ന്
ബാരോമീറ്ററിന്റെ കൃത്യതയോടെ അവൾ പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നു
ഒരിക്കലേ അവൾക്കു പിശകിയുള്ളു
മേഘങ്ങളിരുണ്ടുകൂടുന്നുവെന്നുണ്ടായിരുന്നിട്ടും
വേനൽക്കാലവേഷത്തിൽ
അവൾ തെരുവിലേക്കിറങ്ങിയ ദിവസം
എന്റെ പെട്ടികളൊക്കെ കാറിലെടുത്തിട്ട്
ഇടിമിന്നലുകൾക്കിടയിൽ
ഞാൻ യാത്രക്കിറങ്ങിയ ദിവസം
ആഗസ്റ്റുഗാനം
എന്റെ പ്രിയേ
ആഗസ്റ്റുമാസത്തിൽ
എന്തൊക്കെ നടക്കേണ്ടതായിരുന്നു
അതൊന്നും നടക്കുകയില്ല
എത്ര മിന്നാമിന്നികൾ
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ
മിന്നിത്തിളങ്ങേണ്ടതായിരുന്നു
അവ മിന്നിത്തിളങ്ങുകയുമില്ല
ആഗസ്റ്റുമാസവും മണ്ണടിയും
കൊട്ടും കുരവയുമില്ലാതെ
പാട്ടും പൂവുമില്ലാതെ
മരങ്ങളാവാതെപോയ
എത്രയോ നാളുകളെപ്പോലെ
കിളികളാവാതെപോയ
എത്രയോ മരങ്ങളെപ്പോലെ
ചിറകെടുക്കാതെപോയ
എത്രയോ കിളികളെപ്പോലെ
അസ്തമയചിന്തകൾ
വേനല്ക്കാലത്തെ അവസാനത്തെ പനിനീർപ്പൂവ് ചിന്തിക്കുന്നതെന്തിനെക്കുറിച്ചാവും
തന്റെ നിറം മങ്ങുന്നതും മണം മായുന്നതും
അതു കാണുമ്പോൾ?
മഞ്ഞുകാലത്തെ അവസാനത്തെ മഞ്ഞ് ചിന്തിക്കുന്നതെന്തിനെക്കുറിച്ചാവും
മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ തള്ളിക്കയറി വരുന്ന
വെയില്ക്കതിരുകൾ കാണുമ്പോൾ?
സന്ധ്യക്കു കടല്ക്കരയിൽ പാറ മേലിരിക്കുന്ന
ആ മനുഷ്യൻ ചിന്തിക്കുന്നതോ?
വേനല്ക്കാലത്തെ അവസാനത്തെ പനിനീർപ്പൂവിനെക്കുറിച്ച്
മഞ്ഞുകാലത്തെ അവസാനത്തെ മഞ്ഞിനെക്കുറിച്ച്
കുഞ്ഞുഭൂതങ്ങൾ
നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ പ്രിയേ
കുഞ്ഞുഭൂതങ്ങളാണ്‌
മുറ്റത്തവരുടെ ചിരി ഞാൻ കേൾക്കുന്നു
ഒഴിഞ്ഞ മുറിയിലവർ കളിക്കുന്നതു ഞാൻ കേൾക്കുന്നു
ആരെങ്കിലുമെന്റെ വാതിലിൽ മുട്ടിയാൽ
അവർ ഓടിവന്നെന്റെ പുതപ്പിനടിയിലൊളിക്കുന്നു
ആ കുഞ്ഞുഭൂതങ്ങൾ
നമുക്കു പിറക്കാതെപോയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ
നമുക്കു പിറക്കുകയില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങൾ
മെഴുകുതിരിവെളിച്ചത്തിലെ ഡിന്നർ
ജനാലയിലൂടെ രാത്രിയിലേക്കു ഞാൻ നോക്കുന്നു
വീടിന്റെ പാർക്കിംഗ് സ്ഥലത്തേക്കു ഞാൻ നോക്കുന്നു
രണ്ടു വെളിച്ചങ്ങൾ അടുത്തുവരുന്നതു ഞാൻ കാണുന്നു
എന്റെ കാറിനരികിൽ അവ വന്നു നില്ക്കുന്നതും
ആകാംക്ഷയോടെ ഞാൻ മെഴുകുതിരികൾ കൊളുത്തിവയ്ക്കുന്നു
എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ട് വയ്ക്കുന്നു
പക്ഷേ ആരും വാതിലിൽ മുട്ടുന്നില്ല
ആരും വാതിലിൽ മുട്ടുന്നില്ല
ആരും വാതിലിൽ മുട്ടുന്നില്ല
കുടയും പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നയാൾ
കുടയും പിടിച്ചുകൊണ്ട്
ഒരു ഹിരോഷിമാത്തെരുവിൽ കല്ലിച്ചുനില്ക്കുന്ന ആ മനുഷ്യൻ
എന്തിൽ നിന്നാണയാൾക്കു സ്വയം രക്ഷിക്കേണ്ടത്?
ഒരായിരം സൂര്യന്മാരുടെ പ്രഭയിൽ നിന്നോ,
തലയ്ക്കു മേൽ വീഴുന്ന റേഡിയോ ആക്റ്റീവ് മഴയിൽ നിന്നോ?
ഹിരോഷിമാ മ്യൂസിയത്തിലെ ഒരു പിടി മണ്ണു മാത്രമാണ്‌
ഇപ്പോഴയാൾ
നമ്മളാവട്ടെ അത്ര പോലുമില്ല:
ഹിരോഷിമാ തെരുവുകളിലെ ഭസ്മവിഗ്രഹങ്ങൾ
നമുക്കു കുടയില്ല
നമുക്കു കഥയില്ല
നമുക്കു ഹിരോഷിമയില്ല
*
ശുഭരാത്രി, പ്രിയേ...
ശുഭരാത്രി, പ്രിയേ,
നീ സ്വപ്നം കാണുമാറാകട്ടെ,
പിശാചുക്കളേയും വെളുത്ത പാറ്റകളേയും;
എരിയുന്ന എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്ന്
മരണത്തിന്റെ കൺകുഴികൾ
നിന്നെ നോക്കുന്നതായും
നീ കാണുമാറാകട്ടെ;
അതു സ്വപ്നമല്ലാതെയുമിരിക്കട്ടെ.
വിലപിക്കുന്നവൻ
ജീവിതത്തിൻ്റെ ദുരന്തദിനങ്ങളോരോന്നും കടന്നുപോകുമ്പോലെ
ഈ ദിവസങ്ങളും കടന്നുപോകും
നിന്നെയടിച്ചുപായിക്കുന്ന കാറ്റൊരുനാളടങ്ങും
നിൻ്റെ മുറിവിൽ നിന്നു പൊട്ടിയൊലിക്കുന്ന ചോരയും നിലയ്ക്കും
അലഞ്ഞുനടന്ന ആത്മാവൊരിക്കൽ കൂടണയും
ഇന്നലെ നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്നതാ പൊന്തിവരും
ആകാശം പിന്നെയും ദിവ്യഗർഭം ധരിക്കും
സൂര്യൻ പിന്നെയും നിനക്കുള്ളിലുദിക്കും
"എങ്ങനെയാണു ഞാൻ," കടലിനെ നോക്കി നീ പറയും
"ദിശയറിയാതെ, തുഴയില്ലാതെ, കടലലഞ്ഞവൻ,
കീറിയ പായയുമായെൻ്റെ നാട്ടിൽ കടവടുത്തു!"
ഒരു സ്വരമപ്പോൾപ്പറയും: "നിനക്കതറിയില്ല?
നിൻ്റെ യാനങ്ങളെ തകർത്തെറിഞ്ഞ കാറ്റുതന്നെ
കടൽക്കാക്കകളെ ചിറകേറ്റുന്നതും!"
വിവാഹഫോട്ടോ
വെളിച്ചത്തിനെതിരെ പിടിച്ച് ഞാനതു സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്നു
നിൻ്റെ സിരകളിലൂടെ നിൻ്റെ ചോര പ്രവഹിക്കുന്നതു ഞാൻ കാണുന്നു
എൻ്റെയുടലതിൽ ഒഴുകിനടക്കുന്നതും
ഒരു ജലപാതത്തിലേക്കെന്നെ വലിച്ചെടുക്കുകയാണ്
നിൻ്റെ ചോരയുടെ രൂക്ഷപ്രവാഹം
കിടുന്നതെന്തിലെങ്കിലും പിടി മുറുക്കാൻ നോക്കുകയാണു ഞാൻ
പിന്നെയും പിന്നെയുമെന്നാലെൻ്റെ പിടി വിട്ടുപോകുന്നു
രോഷത്തോടെ പാറക്കെട്ടിലാഞ്ഞടിക്കുന്ന
നിൻ്റെ ചോരയുടെ കഠോരശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നു
ഹതാശനായി ഞാനൊരു ജനാലച്ചട്ടത്തിൽ കടന്നുപിടിക്കുന്നു
മറ്റേക്കരയിലേക്കു ഞാനെങ്ങനെയോ എത്തിപ്പറ്റുന്നു
വാതിൽ തുറക്കുന്ന ഞരക്കം ഞാൻ കേൾക്കുന്നു
നിൻ്റെ കാലൊച്ചകൾ മുറിക്കുള്ളിലേക്കു കടക്കുന്നതും
പിന്നെ ബാക്കിയാകുന്നത് നിൻ്റെ ചുവന്ന വേഷം
കവിളത്തെ ചുംബനം ഘടികാരത്തിൻ്റെ സ്പന്ദനം
ധൂമകേതു
എൻ്റെ പാർശ്വത്തിലെ മുറിവ്
എൻ്റെ പാർശ്വത്തിലെ മുറിവ്
എൻ്റെ പാർശ്വത്തിലെ മുറിവാരു കണ്ടു?
മലഞ്ചരിവിലൂടതുരുണ്ടിറങ്ങി
നഗരത്തെരുവുകളിലൂടതു ചീറിപ്പാഞ്ഞു
മോങ്ങിക്കൊണ്ടതു നിൻ്റെ വാതിലും കടന്നുപോയി
അയൽക്കാരെല്ലാമതിനെക്കാണാനിറങ്ങിനിന്നു
ഊമകൾക്കെല്ലാമതിനോടു സംസാരിക്കണമായിരുന്നു
കുട്ടികളതിൻ്റെ പിന്നാലെയോടി
എൻ്റെ പാർശ്വത്തിലെ മുറിവ്
എൻ്റെ പാർശ്വത്തിലെ മുറിവ്
രാത്രിയിലതു നഗരാതിർത്തിയിലെത്തി
ഒരു മർമ്മരവുമില്ലാതതു ചക്രവാളത്തിൽ മറയുകയും ചെയ്തു
ഉൽക്ക
പ്രണയത്തിൻ്റെ വേഗത യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സീമയെ ഭേദിക്കുന്നു
ലോകം സ്വപ്നച്ചീളുകളായി പൊട്ടിച്ചിതറുന്നു
ഉറക്കം വരാതെ കിടക്കുന്നവരോടൊരു പരിഗണനയും കാണിക്കാതെ
ഉപഭോക്‌തൃസമൂഹം
അന്യോന്യം കൈകളിൽ പിടിച്ചു നാം സൂപ്പർമാർക്കറ്റിലൂടെ നടക്കുന്നു
ഭക്ഷ്യധാന്യങ്ങളുടേയും സോപ്പുപൊടികളുടേയും നിരകൾക്കു നടുവിലൂടെ
ഷെൽഫുകളോരോന്നു കടന്നുകടന്നു നാം
ടിന്നിലടച്ചവയിലേക്കെത്തുന്നു
ടീവീയിൽ അടുത്തിടെ പരസ്യം കണ്ട പുതിയ ഉല്പന്നം നാം
സുസൂക്ഷ്മം പരിശോധിക്കുന്നു
പിന്നെപ്പൊടുന്നനേ നാമന്യോന്യം നോക്കുന്നു
ഒരാൾ മറ്റൊരാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കെടുത്തുചാടുന്നു
അന്യോന്യം നാം വെട്ടിവിഴുങ്ങുന്നു
ഗോളങ്ങളുടെ സംഗീതം
ഗോളങ്ങളുടെ സംഗീതം
ആകാശത്തു ഭ്രമണം ചെയ്യുന്ന
ഗ്രഹങ്ങൾ രചിക്കുന്നതല്ല
മറിച്ച്
ഭൂമിയിലന്യോന്യമുരുമ്മുന്ന
ഉടലുകളാൽ
*
എൻ്റെ വികലമായ കവിതകൾ വായിക്കൂ തമ്പുരാനേ...
എൻ്റെ വികലമായ കവിതകൾ വായിക്കൂ തമ്പുരാനേ
വെളിച്ചത്തിനു ദാഹിച്ചിട്ടും അവയ്ക്കതിനിയും കിട്ടിയിട്ടില്ല:
എൻ്റെ ബലങ്ങളുടെ ദൗർബ്ബല്യം നിനക്കറിയുന്നതാണല്ലോ
എൻ്റെ വേദനയുടെ വിലകെട്ട മൂല്യവും
നീയൊന്നു തുണച്ചാൽ മതി, തമ്പുരാനേ,
വാക്കുകളെ ഗർഭം ധരിച്ച ലോകങ്ങൾ പുറത്തേക്കു വരും
മൃതപ്രായമാണെൻ്റെ വരികളെന്നാൽ:
അന്ത്യശ്വാസം വലിക്കാനവയെ വിടൂ
എന്നെത്തുണയ്ക്കൂ തമ്പുരാനേ, എൻ്റെ കാലിടറരുതേ,
ഈ മൂവടിയുടെ നടുവിൽത്തന്നെ
ഈ നാശാവശിഷ്ടങ്ങൾ കാണൂ, അവയുടെ ഘടന നോക്കൂ
നിനക്കു നൽകാനുള്ളതവയ്ക്കു നൽകൂ
എനിക്കവയ്ക്കു നൽകാൻ കഴിയാത്ത ജീവൻ
അതു നീയവയ്ക്കു നൽകൂ തമ്പുരാനേ നിൻ്റെ വായനയാൽ
*
മണൽഘടികാരം
ഈ മണൽഘടികാരത്തെ ഇളക്കിവിട്ടത്:
തരിയായി തരിയായി അക്ഷരങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞുവീഴുന്നു
അങ്ങു താഴെ നിങ്ങളുടെ വിധി സ്പന്ദിക്കുന്നു
നിങ്ങളിപ്പോൾ നോക്കുന്ന ഈ വരികളാവട്ടെ,
കുത്തനേ നിൽക്കുന്ന മണൽത്തൂണുകളാണ്:
അവയ്ക്കൊപ്പം നിങ്ങൾ സ്ഫടികത്തിനടിയിലേക്കു വീഴുന്നു
അവയ്ക്കൊപ്പം നിങ്ങളഗാധഗർത്തത്തിലേക്കിറ്റുന്നു
വരികൾക്കിടയിലൂടെ നിങ്ങൾ വഴുതുന്നതു നോക്കൂ
എത്ര താഴത്തേക്കു നിങ്ങൾ താഴ്ന്നുവെന്നു നോക്കൂ
അടിവച്ചടിവച്ചു നിങ്ങൾ നടക്കുന്നതു വായുവിൽ
മേല്പാത്രമൊഴിയാറായിക്കഴിഞ്ഞു
നിങ്ങളുടെ മണൽത്തരികൾ തീർന്നുകഴിഞ്ഞു
വിട പറയൂ വായനക്കാരാ:നിങ്ങളുടെ നേരം കഴിഞ്ഞു
*
ഓസ്കാർ ഹാൺ Oscar Hahn- 1938ൽ ചിലിയിൽ ജനിച്ചു. സ്പാനിഷ് അമേരിക്കൻ ഭ്രമാത്മകകവിതയിലെ പ്രധാനിയായി കരുതപ്പെടുന്നു. ആദ്യത്തെ കവിതാസമാഹാരം Arte de Morir1977ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. 1981ൽ ഇറങ്ങിയ Mal de Amor എന്ന സമാഹാരം ചിലിയിലെ മിലിട്ടറി ജൂണ്ടയുടെ ഭീഷണി കാരണം ഗ്രന്ഥശാലകളിൽ നിന്നും പുസ്തകക്കടകളിൽ നിന്നും പിൻവലിച്ചു. അഞ്ചു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണ്‌ പിന്നീടത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്. ഇപ്പോൾ അയോവ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ സ്പാനിഷ് പ്രൊഫെസ്സർ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ