അല്ഫോൺസോ ഗിയേൻ തെലാഷ - ദൈവമേ, ഒരൊഴിഞ്ഞ കോണിൽ...

link to image

ദൈവമേ, ഒരൊഴിഞ്ഞ കോണിലൊരു തോട്ടമേ എനിക്കു വേണ്ടൂ,
അതിലൊഴുക്കു വറ്റാത്തൊരു ചോലയുണ്ടായാൽ മതി,
കോളാമ്പിപ്പൂക്കളാകെപ്പൊതിഞ്ഞൊരെളിയ കൂരയുണ്ടായാൽ മതി,
ഭാര്യയും നിന്നെയോർമ്മിപ്പിക്കുന്നൊരു മകനുമുണ്ടായാൽ മതി.

വിദ്വേഷങ്ങളൊഴിഞ്ഞേറെക്കാലമെനിക്കു ജീവിക്കണം,
മണ്ണു നനയ്ക്കുന്ന പുഴകളെപ്പോലെ
പുതുമയും നൈർമ്മല്യവുമുറ്റ കവിതകളെനിക്കെഴുതണം.
ദൈവമേ, മരങ്ങളും കിളികളുമുള്ളൊരു വഴിയുമെനിക്കു തരൂ.

അമ്മയെ നീയെടുക്കരുതേയെന്നും ഞാനാശിക്കുന്നു,
കൈക്കുഞ്ഞിനെയെന്ന പോലെനിക്കവരെ പരിചരിക്കണം,
വെയിലു കായാൻ മുറ്റത്തവരെ പിടിച്ചിരുത്തണം,
ചുംബനങ്ങൾ കൊടുത്തവരെ കിടത്തിയുറക്കണം.

എനിക്കു നന്നായുറങ്ങണം, ചില പുസ്തകങ്ങൾ വേണം,
എന്റെ മുട്ടിന്മേൽ ചാടിക്കയറുന്നൊരു നായ വേണം,
ഒരു പറ്റമാടുകൾ വേണം, ഗ്രാമ്യമായതൊക്കെയും വേണം,
സ്വന്തം കൈ കൊണ്ടു മണ്ണിലുഴുതെനിക്കു ജീവിക്കണം.

പാടത്തിറങ്ങണം, അതിനൊത്തു പുഷ്ടിപ്പെടണം,
സന്ധ്യ മയങ്ങുമ്പോൾ വീട്ടിറമ്പത്തിരിക്കണം,
വാസനിക്കുന്ന മലങ്കാറ്റുള്ളിൽ കൊള്ളണം,
എന്റെ കുഞ്ഞിനോടെളിയ കാര്യങ്ങൾ പറയണം.

രാത്രിയിലവന്റെ കാതിൽ കഥകളോതണം,
പുഴയോടൊത്തു ചിരിക്കാനവനെ പഠിപ്പിക്കണം,
ഈറൻ പുല്ലിന്റെ പുതുമയവനെപ്പിരിയരുതെന്നു നേരണം,
എനിക്കെന്റെ മകനെയുറക്കാൻ കിടത്തണം.

അതില്പിന്നടുത്തനാളുദയത്തോടൊത്തുണരണം,
ജീവനോടാദരവുമായി ചോലയിൽ മുങ്ങിക്കുളിക്കണം,
തോട്ടത്തിന്റെ സന്തുഷ്ടിയിലാടുകളെ കറക്കണം,
ലോകമെന്ന കവിതയിൽ ചില വരികളെഴുതിച്ചേർക്കണം.

---

Alfonso Guillen Zelaya(1887-1947)- ഹോണ്ടുറാസ് രാജ്യക്കാരനായ സ്പാനിഷ് കവി.

---

LORD, I ASK A GARDEN

ORD, I ask a garden in a quiet spot

Where there may be a brook with a good flow,

An humble little house covered with bell-flowers

And a woman and a son who shall resemble Thee.

I should wish to live many years, free from hates,

And make my verses, as the rivers

That moisten the earth, fresh and pure.

Lord, give me a path with trees and birds.

I wish that you would never take my mother,

For I should wish to tend her as a child

And put her to sleep with kisses, when somewhat old,

She may need the sun.

I wish to sleep well, to have a few books,

An affectionate dog that will spring upon my knees,

A flock of goats, all things rustic,

And to live of the soil tilled by my own hand.

To go into the field and flourish with it;

To seat myself at evening under the rustic eaves,

To drink in the fresh mountain perfumed air

And speak to my little one of humble things.

At night to relate to him some simple tale,

Teach him to laugh with the laughter of water

And put him to sleep thinking that he may later on

Keep that freshness of the moist grass.

And afterwards, the next day, rise with dawn,

Admiring life, bathe in the brook,

Milk my goats in the happiness of the garden

And add a strophe to the poem of the world.

--Translated by William Carlos. Williams